Hoe Libië implodeert Wat is het verband tussen de onthoofding van 21 Koptische christenen in Libië en de enorme stijging van het aantal verdronken immigranten in de Middellandse Zee? Libië. Sinds de verdrijving van Moammar Khadafi hebben meerdere extreem-islamitische milities delen van het land in handen. En door het wegvallen van een centraal gezag, is het land een doorvoerhaven van immigranten geworden. Libië, zo blijkt uit dit uitstekende artikel in The New Yorker, is vrijwel geheel geïmplodeerd. Ik heb dit stuk met groeiende fascinatie gelezen, want het maakte voor mij in één klap duidelijk welke enorme problemen we aan onze buitengrenzen hebben. En hoe we daar zelf mede-verantwoordelijk voor zijn. (Dimitri Tokmetzis) The Unraveling (Leestijd: 30 minuten) Wanneer metadata wel van nut kunnen zijn In 2005 komt Rafik Hariri, oud-premier van Libanon, bij een zelfmoordaanslag in Beiroet om het leven, samen met acht mensen uit zijn gevolg en dertien omstanders. Onderzoeksjournalist Ronen Bergman werkte ruim een jaar aan zijn reconstructie van die moordpartij en het strafonderzoek ernaar, volgens Bergman het ‘duurste en meest controversiële’ ooit. Zonder teveel te verklappen - geen samenvatting doet recht aan dit artikel - toch een kleine spoiler: een bijzondere rol in het verhaal speelt Wissam Eid, een jonge politie-inspecteur. Zijn ingenieuze metadata-analyse van het telefoonverkeer in Beirut- wie belde met wie en wanneer -, zorgde voor een totale wending in het onderzoek, inlcusief nieuwe verdachten en motieven. Dat Wissam Eid op het juiste spoor zat, had dramatische gevolgen voor de politieman zelf; hij en zijn bodyguard kwamen bij een bomaanslag om het leven. (Maurits Martijn) The Hezbollah Connection (leestijd: 50 minuten) Een te grote financiële sector is slecht voor de economie Ook het Britse zakenblad The Economist schrijft het nu: een te grote financiële sector is slecht voor de economie. Uit een nieuwe studie van de Bank for International Settlements blijkt dat banken, als ze te groot zijn geworden, waarde onttrekken aan de economie. Menig bankier zou dus eigenlijk een negatief salaris moeten krijgen (als het salaris tenminste een afspiegeling zou zijn van de toegevoegde waarde). De auteurs verzuchten dat mensen die ‘in een andere tijd droomden van het genezen van kanker of het vliegen naar Mars’ er tegenwoordig van dromen ‘om hedgefundmanager te worden.’ (Rutger Bregman) Warning: too much finance is bad for the economy (Leestijd: 7 minuten) Waarom wetenschappers zich beter niet politiek kunnen engageren Joel Achenbach is een van de mooist schrijvende Amerikaanse journalisten die ik ken. Het maakt niet uit waar hij over schrijft, ik lees het als ik het tegenkom. Zoals ook dit essay over de twijfel aan wetenschap. Kort gezegd komt het erop neer dat veel mensen wetenschap niet geloven, omdat ze van nature emotioneel, conservatief en conformistisch zijn. No shit Sherlock, zou je zeggen, maar Achenbach weet het zo op te schrijven dat het vermaakt en overtuigt. (Tenminste, als je er ondanks je emoties, conservatisme en conformisme open voor staat.) En hij heeft een waarschuwing voor wetenschappers die zich in de politiek willen mengen: niet doen, je raakt je geloofwaardigheid kwijt. ‘It’s their very detachment, what you might call the cold-bloodedness of science, that makes science the killer app.’ (Michiel de Hoog) Why science is so hard to believe (Leestijd: 15 minuten) De spelletjes van de Griekse minister van Financiën Ik zal eerlijk zijn: ik vind Yanis Varoufakis, de nieuwe Griekse minister van Financiën, een baas. En deze column laat zien waarom. De beste man was professor in de speltheorie, een wiskundige tak van economische sport, waarin de optimale strategie in een bepaald spel wordt berekend. In de pers aanleiding voor uitvoerige analyses van de ‘spelstrategie’ van de Griekse minister. In deze column legt hij echter uit waarom hij geen spel speelt. ‘Speltheorie gaat ervan uit dat de motieven van mensen vastliggen. Het doel van de onderhandelingen is juist om nieuwe motieven te creëren.’ Een aanrader, dit korte stuk van de man die nu in het middelpunt van de internationale aandacht staat. (Jesse Frederik) No Time for Games in Europe (Leestijd: 5 minuten)

Het beste van De Correspondent

Hoe creativiteit een talent van iedereen en een oplossing voor alles werd We leven in een samenleving waarin creativiteit alom wordt gepropageerd als goed en waarin tegelijkertijd wordt bezuinigd op experimentele kunst en fundamentele wetenschap. Dat komt door onze steeds beperktere definitie van wat ‘creatief zijn’ betekent. Een essay over dit sleutelwoord van onze tijd. Lees hier het artikel van Lynn Berger Waarom leuke mensen altijd ontkennen dat ze links zijn Het grootste probleem van linkse mensen is niet dat ze ongelijk hebben. Het grootste probleem is dat ze suf zijn. Links moet weer een winnaar willen zijn. Lees hier de column van Rutger Bregman Zwartspaarders of uitkeringstrekkers: wil de echte fraudeur opstaan? Het kabinet-Rutte I haalde met het aanscherpen van de Fraudewet 207,3 miljoen euro op bij mensen die ‘gefraudeerd’ hadden met hun uitkering. Belastingfraudeurs aan de andere kant kregen de kans hun geld vrijwillig ‘in te keren.’ Opbrengst: 900 miljoen euro. Wie is hier de grootste fraudeur?
Lees hier het artikel van Jesse Frederik
Zo ontstaat de illusie dat je de wereld begrijpt Moslims. Bankiers. Grieken. Het zijn generalisaties die we zo vanzelfsprekend gebruiken dat we niet beseffen dat het allemaal kleine leugentjes zijn. Die vervolgens grote leugens worden. Lees hier de column van Rob Wijnberg Vroeger mochten zwarte Amerikanen niet voorin de bus. Nu moeten ze met de bus Deze week ging de film Selma in première in Nederland. Een film over het leven van Martin Luther King, over de tijd dat zwarten nog niet mochten stemmen en op straat gelyncht werden. Dat is allemaal lang geleden. En toch is de film pijnlijk actueel. Lees hier het artikel van Arjen van Veelen