Ik loop in polonaise achter hem aan de kroeg in, buig naar achteren om zijn geheven hand te ontwijken. Die landt op de legging van de eerste vrouw die hij ziet, haar bil trilt als een met cellofaan afgedekte bak vla. Drie zoenen: ze kennen elkaar.

Ze pelt zijn hand van haar kont, zet zijn wijsvinger op haar hoofd, draait een rondje en knipoogt naar haar vriendin. Die danst alleen met haar voeten en zuigt smeltende ijsklontjes vast aan een rietje.

De muziek staat zo hard dat je hem niet hoort.

Legging trilt niet meer, ze is naast haar vriendin gaan staan. Hun ellebogen op de bar, hun borsten richting de jongens. Er komt bier, met hun ringen tikken de vriendinnen tegen het glas. Schuimresten breken los van de rand en lossen op in het goud eronder. De vriendinnen drinken snel, maar steeds met kleine slokken. Hun handen gaan tasjes in, trekken er peuken uit, kleuren rood-oranje van aanstekervlammen, vormen muurtjes tegen de wind van dansende passanten.

Soms kletsen hun handen hoog in de lucht tegen elkaar. Nadat ze hun telefoons aan elkaar hebben getoond omdat ze ‘Ben onderweg, tot zo xx’ hebben gestuurd naar degene die als ‘liefje’ in hun telefoon staat. Het scherm ongemakkelijk fel in de kroegenmist. In het helle schijnsel knikken ze naar elkaar en naar de jongens voor zich, hun wangen en lippen overbelicht, hun ogen in het donker.

De muziek staat zo hard dat je hem niet hoort. Legging duwt zichzelf bij de bar vandaan en danst weer om de jongen heen. Hij beweegt alsof hij zijn shirt van zich af probeert te schudden. Ze zoenen. Zijn mond heeft geen haast, zijn handen wel. Met een borst nog in de hand neemt hij afscheid van Legging; zijn vrienden willen gaan.

Een kwartier daarvoor had ik de jongen al gezien. Het is carnaval dus ik trek een kroketluik open. Hij legt zijn hoofd in zijn nek. Misschien in een poging de straal op te vangen, misschien voor dramatisch effect. Bierschuim met brokken schiet uit zijn maag omhoog, vormt in de lucht een slang en belegt de stoep rond zijn voeten als pizzatopping. Zijn vriend geeft hem een kauwgompje, dan een high five.

Iemand die ik niet ken: gebruikte Maandverband Ninja Elke twee weken schrijf ik over een moment dat ik deelde met iemand die ik niet ken. Een ontmoeting die de betovering verbrak, of het ongrijpbare verklaarde. Deze week, vlak voordat ik even verdwijn vanwege carnaval, mijn ontmoeting met Gebruikte Maandverband Ninja. Lees mijn vorige ontmoeting hier terug