In januari had ik de eer om Dr. Denis Mukwege te interviewen
Een Congolese arts die met gevaar voor eigen leven een kliniek in Oost-Congo runt om verkrachte vrouwen te helpen. Hij biedt de vrouwen in zijn ziekenhuis fysieke, maar ook psychologische zorg; juridische bijstand en steun bij het opbouwen van een nieuw bestaan. Komende week gaat op het Movies That Matter festival in Den Haag een documentaire over Mukwege in première: The man who mends women - The wrath of Hippocrates van de Belgische regisseur Thierry Michel.
De film is een heroïsch portret van Mukwege, die in een wereld vol contrasten leeft: het ene moment staat hij in zijn stoffige kliniek de zoveelste verkrachte vrouw te opereren, het volgende moment ontvangt hij een prijs van een sjieke westerse universiteit, is hij op het Witte Huis, of spreekt hij in het Europees Parlement. De lof die hij krijgt in het Westen stopt de verkrachtingsepidemie in Congo niet. Die gaat onverminderd door.
Er is slechts één moment in de film waarin Mukwege echt breekt. Hij opereert een meisje van acht jaar oud, die helemaal kapot is van binnen. Ze zal nooit kinderen kunnen krijgen, of zelfs seks kunnen hebben. De wanhoop op het gezicht van Mukwege wordt heel even woede: hij gooit zijn plastic handschoenen in een hoekje en zegt bedeesd dat wat hem betreft de piemels van de mannen die dit hebben gedaan mogen worden afgehakt. Vervolgens herpakt hij zich - hij kan tenminste zorgen dat het meisje niet meer incontinent is.
De film is een lange, heftige zit, maar zit bomvol inspiratie.
De film draait zondag 22, maandag 23 en dinsdag 24 maart in Den Haag. Hier koop je kaartjes. Lees hier mijn interview met Dr. Mukwege terug.