Afgelopen maanden schreef ik over en Ik probeerde wat mij opvalt in de dagelijkse lespraktijk te duiden en droeg denkrichtingen voor oplossingen aan.

Ik wil op zoek naar scholen die het onmogelijk geachte toch mogelijk gemaakt hebben.

De komende weken wil ik die oplossingen centraal stellen. Voor een reek reportages zoek ik pioniers die de muren van het klassieke onderwijssysteem doorbreken. Zelf denk ik aan drie reportagereeksen.

Allereerst wil ik op zoek naar scholen die het onmogelijk geachte toch mogelijk gemaakt hebben. Op welke school kan een leerling op verschillende niveaus eindexamen doen? Waar weet een directeur het onderwijs zo te organiseren dat leerlingen niet meer altijd in een klas van 25 bij elkaar zitten? Welke school haalt jaar in jaar uit een slagingspercentage van 100 procent?

Daarnaast wil ik ‘nieuwe’ scholen portretteren die in een verschillende fase van hun ontwikkeling zitten. Van de school die nog opgericht moet worden tot de school die voor het eerst een eindexamenklas heeft. Hoe proberen ze vast te houden aan hun visie met het eindexamen in zicht, en hoe weten ze de kwaliteit te waarborgen wanneer ze van de gemeente moeten groeien?

En last but nog least zoek ik docenten die hun onderwijs anders in hebben gericht. Docenten die het boek het raam uit hebben gegooid, hun lessen hebben of nieuwe vakken hebben geïntroduceerd op hun school.

Ik luister graag naar succesverhalen, maar hoor het ook graag als een prachtig concept in de praktijk niet bleek te werken. Ik wil weten welke ruimte de huidige wet- en regelgeving al geeft, maar ook tegen welke wetten en praktische bezwaren schoolleiders en docenten aan lopen.

Ik hoor graag van jullie.

Hoe efficiëntie het risico uit het onderwijs haalt Niet alleen op de universiteit, ook in het voortgezet onderwijs wordt efficiëntie steeds belangrijker. Om zoveel mogelijk leerlingen over te laten gaan wordt juist de leerling die zich verantwoordelijker zou moeten gedragen alle verantwoordelijkheid afgenomen. Lees hier mijn verhaal over dit fenomeen