De missionaris en de eilandbewoner

Schrijven is schrappen, zo ook voor mijn stuk over geld vanochtend. Toch wil ik jullie de volgende mop niet onthouden. De antropoloog Marshall Sahlins mocht hem graag vertellen en ze illustreert mooi waarom geld een middel is, geen doel. De mop gaat over een ontmoeting tussen een missionaris en een eilandbewoner die het liefst de hele dag onder een palmboom ligt.

Missionaris: ‘Kijk jou nou! Je gooit je leven te grabbel, luierend op het strand!’

Eilandbewoner: ‘Hoezo? Wat denk je dan dat ik moet doen?’

Missionaris: ‘Nou, er zijn hier een heleboel kokosnoten. Waarom zou je niet wat kopra drogen en verkopen?’

Eilandbewoner: ‘En waarom zou ik dat willen doen?’

Missionaris: ‘Je zou er veel geld mee kunnen verdienen. En met dat geld zou je een droogmachine kunnen kopen, nog sneller kopra kunnen drogen, en nog meer kunnen verdienen.’

Eilandbewoner: ‘Oké. En waarom zou ik dat willen doen?’

Missionaris: ‘Nou, dan zou je rijk zijn. Je zou land kunnen kopen, meer bomen kunnen aanplanten en nog meer geld kunnen verdienen. Dan zou je op een gegeven moment zelfs geen fysiek werk meer hoeven te verrichten. Je zou gewoon andere mensen kunnen inhuren om dat werk voor je te doen.’

Eilandbewoner: ‘Oké. En waarom zou ik dat willen doen?’

Missionaris: ‘Nou, uiteindelijk, met al die kokosnoten, machines en werknemers, en met al dat geld, zou je met pensioen kunnen gaan als een steenrijk man! En dan hoef je nooit meer iets te doen. Je zou de hele dag op het strand kunnen liggen.’