Doe als de groten der aarde: leef als een moderne monnik

Zelfhulpschrijver Leo Babauta heeft zes kinderen en een miljoen volgers. Zijn faam heeft hij te danken aan zijn blog. Al zijn stukken en boeken draaien maar om één ding: focus.

Tweets, likes, appjes: ze zorgen er alleen maar voor dat we minder toekomen aan ‘werk met meer impact.’ Daarom heb ik op aanraden van Babauta mijn Twitterapp weggegooid en begin ik de dag nooit met e-mails.

Het zijn slechts twee van zijn vele ‘zen habits’ die mijn concentratie ten goede komen. Maar er zijn grenzen.

Babauta heeft namelijk al zijn haar afgeschoren. ‘Het is makkelijk, goedkoop en minimalistisch. Mijn haar zit nooit meer in de war en ‘s morgens heb ik er geen werk aan.’ Nu we toch bezig zijn, heeft Babauta nog wel een idee: ‘Draag elke dag hetzelfde.’

Dat gaat wel een beetje ver, niet?

Toch staat Babauta er niet alleen in. In 2012 bood president Barack Obama in Vanity Fair inzicht in zijn werkdagen. Een van de meest geciteerde fragmenten uit dit fascinerende artikel?

‘Ik draag alleen maar grijze en blauwe pakken.’

Hetzelfde pak, hetzelfde eten

Sindsdien zie ik het steeds vaker voorbijkomen.

Bijvoorbeeld bij de programmeurs die onze sociale levens vormgeven met hun software. Hun afgod, Steve Jobs, hulde zich altijd in een zwarte coltrui, spijkerbroek en New Balance-sneakers.

Programmeren, presenteren, ontwerpen, communiceren: je dient het allemaal te kunnen. Hoe? Met een ‘monolithische, monochrome garderobe’

Velen hebben die uniformgewoonte overgenomen. Luister maar naar Chris Messina, een mondige oud-Google-programmeur die onlangs een veelgelezen artikel publiceerde over de werknemer van de toekomst: de ‘full-stack employee.’ Na een paar jaar werken bij Google concludeerde Messina dat elke werknemer een alleskunner moet zijn. Programmeren, presenteren, ontwerpen, budgetteren, communiceren: je dient het allemaal te beheersen. Om dat mogelijk te maken, is volgens Messina ‘radicale helderheid in bepaalde levensstijlkeuzes’ vereist. Zoals, jawel, een ‘monolithische, monochrome garderobe.’

Er zit een link achter die drie woorden. Klik erop, en je ontdekt nog een machtige aanhanger van de ‘niet-nadenken-over-je-kleding’-filosofie: de baas van Facebook.

Mark, vertel, waarom draag je elke dag hetzelfde shirt?

Vimeo plaatst cookies bij het bekijken van deze video Vimeo

Omdat Zuckerberg elke dag een grijs shirt aantrekt, hoeft hij zo min mogelijk ‘onnozele en frivole’ beslissingen over zijn eigen leven te nemen en kan hij al zijn energie richten op het ‘dienen van meer dan een miljard mensen.’

En hoewel Obama zich slechts over 319 miljoen mensen hoeft te bekommeren, deelde hij in Vanity Fair eenzelfde motivatie: ‘Ik wil geen beslissingen nemen over wat ik draag of eet. Ik heb al genoeg andere keuzes te maken.’

Let op! Obama en Zuckerberg hebben het allebei niet alleen over uiterlijkheden. Je kunt tevens keuzes rond je eetpatroon wegnemen. Ook Babauta - ‘Ik kook voor vier dagen en eet drie keer per dag hetzelfde’ en Messina - ‘Maak functionele culinaire keuzes’ - vinden dat.

Laatstgenoemde voorziet ons in zijn artikel weer van een link. Naar de site van Soylent ditmaal. Een goedje waarvan de uitvinder claimt dat het alle benodigde vitamines, kilocalorieën en voedingsstoffen bevat.

Eet Soylent, en je hoeft niets anders meer te eten.

Ik heb het zelf nooit geprobeerd. Alexander Klöpping wel. Hij plaatste een bondige recensie op Twitter: ‘Ughhh Soylent is zó vies.’

Maar wel efficiënt.

Alles voor de impact

We weten wat ons te doen staat. Dagelijks met een kale kop en in altijd dezelfde outfit een lichtbruine substantie wegwerken, opdat al onze aandacht naar ons werk kan gaan. Vooruit, als je Facebook of Amerika leidt, dan zijn zulke offers makkelijk te begrijpen. Maar waarom leven mensen als Babauta en Messina - met minder belangrijke banen - ook als moderne monniken?

Om dat te begrijpen loont het om naar de grote inspirators te kijken: wijlen Steve Jobs en zijn opvolger als groot voorbeeld, Elon Musk van Tesla en SpaceX. Met Tesla maakt hij elektrische auto’s en superbatterijen, met SpaceX hoopt hij Mars te koloniseren. Musks drijfveer? ‘Vroeg of laat moet het menselijk leven zich niet meer beperken tot deze kleine blauwe modderbal, anders sterven we uit.’

Met zo’n missie maakt het ook helemaal niks uit dat je niet meer toekomt aan je mooie kleding en heerlijk eten. Je eigen levensgeluk is secundair aan het redden van de wereld. Of in de woorden van Jobs: ‘We’re trying to make a dent in the universe,’ verdorie!

Je bent misschien nog geen Obama, Zuckerberg of Musk, maar je dient jezelf wel al in dienst te stellen van iets Groters. ‘De werknemers van de toekomst zijn nieuwsgierig naar hoe ze een stempel op de wereld kunnen drukken,’ aldus Messina. Dus gedraag je als een monnik en neem afscheid van luxe om je te kunnen concentreren op ‘jouw stempel.’

Niet meer impact, maar meer geluk

Ik reken mezelf niet tot een van die gelovigen. Noem me een hedonist, maar ik zet de denkwijze van Babauta en Messina in om júíst meer te genieten van het leven. Niet alleen werk waar ik in geloof, maar ook familie, vrienden en de geneugten van het leven. Ik gebruik de strategieën van de nieuwe monniken om tot een antwoord op deze vragen te komen: welke alledaagse vervelende dingen kun je uit je leven snijden zodat je meer toekomt aan dat wat je écht belangrijk vindt? En wat kun je in rituelen vatten om zo minder beslissingen te hoeven nemen?

Ik zet de denkwijze van Messina in om júíst meer te genieten van het leven

Dus besteed ik buitenproportioneel veel van mijn geld aan het uitbesteden van dingen die me afleiden van wat ik belangrijk vind. Boekhouden en schoonmaken koop ik af. Dus probeer ik zo min mogelijk dingen te bezitten - want bezit levert weer meer triviaal werk op. Geen eigen auto maar een flexibele huurauto, bijvoorbeeld. Dus probeer ik zo veel mogelijk in routines te vatten. Van alleen maar dezelfde spijkerbroeken, schoenen en paren sokken tot elke ochtend hetzelfde geperfectioneerde ontbijt.

Door het aantal triviale keuzes en activiteiten in mijn leven te beperken, maak ik mijn hoofd vrij voor wat ik echt belangrijk vind. Figuurlijk dan. Want Babauta, vrij van haar wordt mijn hoofd voorlopig niet.

Lees ook mijn boek