Het echte nieuws uit Alphen aan den Rijn: zelfs onze rampen zijn goed geregeld
Wie komkommertijd alleen kent als het clichébeeld dat ervan bestaat, zou misschien denken dat het de periode is waarop nieuwsmedia, bij gebrek aan journalisten op de redactie en politici op de radar, hun zendtijd en pagina’s uitsluitend vullen met trivialiteiten als, ik noem maar wat, dat Miss Piggy en Kermit de Kikker uit elkaar zijn.
Aldus de NOS.
En Trouw.
En VRT.
En De Morgen.
En Nu.nl.
En RTL Nieuws.
En EenVandaag.
Oké, in elk cliché zit een kern van waarheid natuurlijk.
Komkommertijd? De diepte in!
Maar eigenlijk is het nog veel erger. Want wie, zoals ik, in het gelukkige bezit is van een telefoonnummer dat enige bekendheid geniet bij mediaredacties, weet: juist in de zomertijd gaat men in Hilversum opeens maar wat graag ‘de diepte in.’
De zomer is voor journalisten wat het pensioen is voor CDA’ers: dan ga je doen wat je echt belangrijk vindt
Nooit krijg ik zó vaak telefoontjes met als strekking ‘Het is zomer, dus we dachten: kom, laten we het eens over een gróót onderwerp hebben en - doe es gek - dan ook eens wat lánger dan zes minuten’ als in de maanden juli en augustus.
Plotseling is geen onderwerp te moeilijk: ongelijkheid, de toekomst van het kapitalisme, klimaatverandering - in komkommerland mag alles. En plotseling is ‘geen haakje’ ook geen bezwaar: dat de wereld er door bepaald wordt, is in de zomer wél aanleiding genoeg.
Er kijkt toch niemand.
De zomer is voor journalisten wat het pensioen is voor CDA’ers: dan ga je doen wat je echt belangrijk vindt.
Tenzij er nieuws is natuurlijk!
Voor zolang het duurt. Want God verhoede dat er nieuws is - dan is nog vóór je ‘extra journaaluitzending’ kan zeggen alles weer bij het oude.
Enter: twee hijskranen.
Ingelaste bulletins, liveblogs, straalverbindingen, persconferenties, 46 pagina’s tellende reconstructies - werkelijk alles werd uit de journalistieke kast getrokken om de Alphense ‘RAMP!’ op te tekenen, de ‘RAVAGE!’ in kaart te brengen, de ‘NASLEEP!’ van het ‘DRAMA!’ te verslaan.
Tel even mee: nul doden, nul gewonden, één overleden hond.
Nul doden, nul gewonden, één overleden hond: geen slechte score voor een dramarampravage
Toch geen slechte score voor een dramarampravage - zeker niet als zo’n beetje alle media eerst doodleuk beweren dat er liefst ‘TWINTIG’ gewonden te betreuren zijn. Zoals satiresite De Speld al concludeerde: uiteindelijk ‘verloren media alle hoop op slachtoffers in Alphen.’
Een ongeluk? Ja. Maar ook...
Het is een symptomatische aandrang van de moderne nieuwsmachine: om van ieder voorval, ongeluk of incident - hoe sissend de afloop ook - een nationale tragedie te maken.
Maar als je nu even, met een nuchtere blik, kijkt naar wat er in Alphen aan den Rijn is gebeurd, wat zie je dan?
Een ongeluk? Jazeker.
Maar ook:
Hulpdiensten die razendsnel ter plekke waren. Gedupeerden die perfect werden opgevangen en verzorgd. Een brandweer die direct een opruimplan paraat had. Een aannemer die keurig de risico’s in kaart had gebracht. Een kraanbedrijf, pontonverhuurder en projectontwikkelaar die volgens het boekje verzekerd waren. Een bouwbedrijf dat pro-actief een voorschot op de schadevergoeding heeft uitbetaald. Een verzekeraar die onmiddellijk de overige schade is gaan opnemen. Bestuurders die acuut hun medeleven kwamen betuigen. Een gemeente die feilloos de communicatie op zich nam. Ambtenaren die een bureau oprichtten waar je met vragen en schademeldingen terechtkon. Een Openbaar Ministerie dat direct een onderzoek is gestart. Een bezorgde brievenschrijver die het - nota bene- in de krant opnam voor het tragische lot van de hond.
Hoe af wil je een land hebben?
Het mag wellicht niet aan de standaardeisen van het nieuws voldoen, maar de werkelijke les uit Alphen aan den Rijn is dat zelfs onze rampen tot in de puntjes geregeld zijn.
Nu onze verzoening met pech nog.
Een leuk, groot onderwerp voor een talkshow in de zomermaanden misschien?
Lees ook:
Komt een land bij de dokter
Michelle van TongerlooAls straatarts ziet Michelle van Tongerloo dagelijks hoe ingewikkeld helpen is geworden. In haar boek Komt een land bij de dokter laat ze zien hoe het beter kan.
