In deze onderhoudende game moet je een moord oplossen (en kom je erachter wie je zelf bent)

Het is juni 1994, ergens in Groot-Brittannië. Een vrouw komt naar het politiebureau om aangifte te doen van de vermissing van haar man Simon. Ze wordt verhoord door een aantal politieagenten. Alles wordt gefilmd. Een week later wordt Simons lichaam gevonden. Nog zes verhoren met de vrouw volgen. Ze zegt dat ze hem niet vermoord heeft, maar is dat wel waar?

Het is augustus 2015, ergens in Nederland. Het is aan mij om uit te zoeken wat er toen is gebeurd. Ik zit achter een oude computer en moet door tientallen schokkerige verhoorfragmenten spitten. Tot overmaat van ramp is er geen duidelijke volgorde van fragmenten. Ik moet door middel van zoektermen clips vinden en zo bij elkaar puzzelen wat er in die vroege zomer van 1994 heeft plaatsgevonden.

Er is weinig informatie om op te varen. Niet onbelangrijk: ik heb geen idee waarom ik een twintig jaar oude zaak aan het onderzoeken ben. Is de zaak heropend en ben ik een detective die gespecialiseerd is in cold cases? Ben ik een criminoloog die onderzoek doet naar vrouwen die moorden plegen? Heb ik een andere rol?

Daarnaast geeft de vrouw weinig prijs. Basale informatie als naam, leeftijd, woonplaats zijn aanvankelijk niet beschikbaar. Wel heb ik van begin af aan het gevoel dat alles wat ze zegt een dubbele bodem heeft, dat wat ze in het begin zegt, straks een heel andere lading blijkt te hebben.

Gelukkig kan ik fragmenten bewaren, voorzien van aantekeningen en later terugkijken.

Een geslaagde ‘sprokkelgame’

Dit spel heet Her Story en is een interessant experiment in storytelling. Een geslaagd experiment durf ik wel te zeggen. Er zijn meer games waarbij je het verhaal bij elkaar moet sprokkelen, maar vaak lijden die aan een gebrek aan spanning.

Maker Sam Barlow is er wel in geslaagd om een ‘sprokkelgame’ boeiend te houden. Je moet namelijk continu scherp blijven. In ieder fragment kan een aanwijzing zitten die je weer verder kan helpen: een naam, een manier van praten, een beweging van de vrouw. Met die aanwijzingen kun je vervolgens weer nieuwe fragmenten zoeken in de database. Een bijkomend voordeel is dat iedereen de game op een andere manier speelt. Dat geeft veel stof tot napraten.

Het gesprokkel is des te knapper omdat het script gelaagd is. Er is veel meer aan de hand dan een vermissing en een moord. Ik kan niet te veel ingaan op deze lagen zonder het plot te verraden, maar laat ik het er maar op houden dat niets is wat het lijkt. Her Story is zodoende heerlijk ontregelend. Wat een doodlopend zijpad lijkt, kan zomaar een cruciale aanwijzing herbergen waarmee je een nieuwe set fragmenten kunt ontsluiten. En op het einde kom je er eindelijk ook achter wie jij bent.

Niets is geanimeerd in deze game. De vrouw wordt gespeeld door een actrice. De troosteloze verhoorkamers waar ze in zit, de plastic koffiebekertjes, de zoemende tl-balk, telefoons die op de achtergrond rinkelen: ze zijn allemaal echt. Hoewel ik het acteerwerk niet altijd even overtuigend vond, is deze vorm wel indringend. Je hebt met een mens van vlees en bloed te maken.

Her Story bewijst maar weer eens dat je voor een mooie, onderhoudende game niet per se een grote studio en megabudgetten nodig hebt. Een goede verteller, een sterk script en een goed uitgekiende vormgeving zijn voldoende. Een aanrader dus.

Youtube plaatst cookies bij het bekijken van deze video Bekijk video op Youtube