Wat wil jij weten over een land dat niet bestaat?

Terwijl ik dit schrijf, rij ik in een hogesnelheidstrein door een land dat niet bestaat.

Dat klinkt misschien sprookjesachtig, maar als ik naar buiten kijk zie ik geen fantasiewereld, maar wolkenkrabbers, steengroeves en rijstvelden. Landtongen die de grijze zee in steken en zwarte tunnels die je oren doen ploppen. Een brug in aanbouw - de twee kanten kussen elkaar bijna boven de rotsige rivierbodem - een katholieke begraafplaats, een boeddhistische tempel. En in elk stadje straten vol scootertjes.

En toch, als je de Verenigde Naties moet geloven, bestaat dit land niet.

Het is de 22ste economie van de wereld, maar geen onderdeel van de 193 lidstaten van de VN.

Ik ben in Taiwan. Of moet ik zeggen, de Republic of China (ROC). Of, moet ik zeggen, Chinees Taipei. Want dat is het probleem: China ziet Taiwan als zijn provincie en blokkeert al jaren de internationale erkenning van Taiwan als onafhankelijk land. Ook Nederland erkent Taiwan niet. En lid worden van de Verenigde Naties is voor de eilandengroep al helemaal uitgesloten.

Dat belet Taiwan er niet van als onafhankelijke staat te functioneren. Het land heeft een bloeiende democratie, een vrije pers en een goed zorgstelsel.

Maar er is één ding dat Taiwan niet heeft, en dat is internationale erkenning. Ik ben hier om uit te zoeken wat zo’n abstract begrip in de praktijk betekent. Hoe merken gewone Taiwanezen dat hun land niet bestaat? Wat kunnen we leren over onze wereld, en over de Verenigde Naties, van een land dat niet bij de vereniging mag?

De komende tien dagen ben ik samen met fotograaf Pieter van den Boogert in Taiwan. Ik neem jullie vragen graag mee. Wat willen jullie weten over dit land dat niet bestaat?