Omhelsd door muziek die je onderin je buik voelt trillen, roze licht en vervormde kermisstemmen, gaan we op het terras naast hem zitten. Hij draait sjekkies, stopt ze in een fluwelen koker. Plukjes shag blijven aan zijn schilferige onderlip plakken; hij steekt het puntje van zijn geel uitgeslagen tong naar buiten om ze op te likken en tuft ze dan in zijn hand.

Voor hem staat een leeg fluitje, aan de binnenkant van het glas nog de schuimranden van het bier, als streepjes op een maatbeker. Eerst was er een grote slok, daarna drie kleintjes, daarna de resterende helft in één teug.

Zijn handen trillen, soms slaat hij met zijn knokkels op het tafelblad om het te laten stoppen. Zijn mond hangt het grootste deel van de tijd open. Wanneer hij zijn mond sluit, duurt het niet lang voordat hij begint te brommen en een luchtbel de zijkant van zijn mond verlaat.

Tijdens het draaien kijkt hij naar rechts, richting de Break Dance. Steeds als het meisje in het oranje fluortruitje langssuist, steekt hij zijn hand op. Na de turbotoon, vlak voor het einde van de rit, begint het ding zo hard te draaien dat de man zijn hand gewoon maar in de lucht houdt.

Ze maakt het gekkengebaar, de afdruk van haar acrylnagel blijft even in haar voorhoofd staan

Het meisje waar hij naar zwaait, loopt op en neer tussen de Break Dance en de Pusher, samen met haar vriendin. Identiek gekleed: hoge zwarte broek, naveltruitje, sportschool-Nikes, mascara zo zwaar aangezet dat knipperen verplicht sensueel traag gaat.

Aan de tafel naast me zitten twee vrouwen met hun kin naar de man te wijzen. Eentje kijkt eerst naar hem en dan naar het meisje, ze schudt het hoofd. De ander maakt het gekkengebaar, de afdruk van haar acrylnagel blijft even in haar bolle voorhoofd staan.

Zolang het meisje blijft draaien, draait de man. Twee rondjes, drie rondjes. De dames murmelen alleen nog terwijl ze naar de man kijken. Knikken. De acrylnagel snuift: ‘Vier keer zo oud. Vijf keer!’

Het meisje in het fluortruitje loopt de Pusher voorbij, richting terras. De acrylnagel tikt tegen haar glas, de peuk die ze ooit aan ging steken hangt aan haar onderlip.

De man grijnst en opent zijn armen. Het meisje geeft hem een knuffel, gaat op schoot zitten.

‘Opa, heb je nog vijf euro?’

Meer verhalen over de kermis:

Iemand die ik niet ken op de kermis: Altijd Prijs Elke week schrijf ik over een moment dat ik deelde met iemand die ik niet ken. Een ontmoeting die de betovering verbrak, of het ongrijpbare verklaarde. De komende maand schrijf ik mijn ontmoetingen vanaf verschillende kermissen in Nederland. Deze week: die met Altijd Prijs. Lees het stuk hier terug Iemand die ik niet ken op de kermis: Teringlekker Elke week schrijf ik over een moment dat ik deelde met iemand die ik niet ken. Een ontmoeting die de betovering verbrak, of het ongrijpbare verklaarde. De komende maand schrijf ik mijn ontmoetingen vanaf verschillende kermissen in Nederland. Deze week: die met Teringlekker. Lees het stuk hier terug Iemand die ik niet ken op de kermis: Heimwee Elke week schrijf ik over een moment dat ik deelde met iemand die ik niet ken. Een ontmoeting die de betovering verbrak, of het ongrijpbare verklaarde. De komende maand schrijf ik mijn ontmoetingen vanaf verschillende kermissen in Nederland. Deze week: die met Heimwee. Lees het stuk hier terug Iemand die ik niet ken op de kermis: Gucci Elke twee weken schrijf ik over een moment dat ik deelde met iemand die ik niet ken. Een ontmoeting die de betovering verbrak, of het ongrijpbare verklaarde. Deze week een ontmoeting vanaf de kermis in Den Bosch: die met Gucci. Lees hier het stuk terug Op de kermis wordt geleefd De kermisexploitant heeft het moeilijk. De meeste attractiehouders zijn gedwongen in de winterperiode geestdodend seizoenswerk te verrichten, naast hun slopende kermisbaan. Lees het stuk hier terug Waarom de kermis protesteert tegen een maatregel die niet doorgaat Gisteren protesteerden kermisexploitanten en circusartiesten op het Malieveld en bij het Binnenhof tegen de geplande btw-verhogingen. Hoewel de btw-verhogingen waarschijnlijk niet doorgaan, hebben ze genoeg reden te demonstreren. Lees het stuk hier terug Kermiskinderen hebben geen zomervakantie, maar wel een school die met ze meereist Van april tot oktober trekt de kermiskaravaan door Nederland. Elke week een andere stad, elke week een ander thuis. En het is crisis, gemeenten wijzen soms geen plaats voor woonwagens toe, en de brandstofprijzen voor de attracties stijgen zienderogen. Wie ook met de kermis mee reist: de Rijdende School, waar kermiskinderen van vier tot twaalf jaar onderwijs volgen. Een verslag vanuit de schoolwagen in Heerlen. Lees het stuk hier terug In het leven van de kermismens is het zelden feest Achter de vrolijke lichtjes schuilt een zwaar bestaan: het gaat slecht met de kermis. Zo slecht dat Jan van de frietkraam de spaarrekeningen van zijn kinderen moest leegtrekken. Met de nog somberdere vooruitzichten staat de kermismens voor twee uitdagingen: het redden van zijn bedrijf en het voortzetten van zijn tradities. Hoe is het zover gekomen? Lees het stuk hier terug