Drie belangrijke nieuwe feiten over de rol van Gerrit Zalm bij DSB

Eerder schreef ik al eens over de dubieuze rol van Gerrit Zalm bij DSB Bank. Zalm was ongeveer een jaar financieel directeur bij DSB, terwijl de bank op een faillissement afstevende. Er is veel controverse geweest over de precieze rol van de oud-minister van financien bij DSB. Zelf heeft hij altijd beweerd verbeteringen door te hebben gevoerd. Maar naarmate we meer te weten zijn gekomen over DSB, is ook duidelijk geworden dat hij veel twijfelachtige zaken oogluikend toeliet.

RTL Nieuws heeft nu middels een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur de documenten in handen gekregen die ten grondslag lagen aan het rapport-Scheltema over de ondergang van DSB.

Hier drie nieuwe feiten over DSB en de rol van Gerrit Zalm op een rij.

1. Zalm wilde dat het rapport-Scheltema niet in de openbaarheid zou komen, omdat niet ‘valt uit te sluiten dat kritische beschouwingen [uit het rapport] zullen worden gebruikt tegen alle (voormalige) bestuurders en commissarissen.’ Hij stelt zelfs zijn vraagtekens bij het delen van het rapport met de Tweede Kamer omdat het rapport dan alsnog kon uitlekken en ‘de inhoud van het rapport de heer Zalm onevenredig zou kunnen benadelen.’

2. In het rapport Scheltema werd gesproken van ‘structurele’ schendingen van de zorgplicht. De curatoren van DSB hebben uiteindelijk ook voor honderden miljoenen moeten schikken met de slachtoffers om zorgplichtclaims af te kopen. Dat er dus sprake is geweest van ‘structurele zorgplichtschending’ staat inmiddels wel vast.

Maar Zalm dacht hier zes jaar geleden overduidelijk anders over. ‘De heer Zalm kan zich niet vinden in de constatering dat de zorgplicht structureel is geschonden,’ schrijft zijn advocaat in een reactie op het rapport Scheltema. ‘Voor zover de heer Zalm dit heeft kunnen vaststellen, was de realiteit een stuk genuanceerder.’

3. Vlak voordat Zalm werd aangesteld, was DNB vastberaden om een ‘stille curator’ aan te stellen (een toezichthoudend paardenmiddel). Maar toen Zalm als bestuurder werd aangesteld, trok DNB die voornemens weer in.

In een notitie van de commissie-Scheltema valt te lezen dat de Nederlandsche Bank ‘zeker in de periode Zalm’ DSB onvoldoende onder druk heeft gezet. Die zinsnede heeft het uiteindelijke rapport niet gehaald. Het suggereert dat er in de periode-Zalm te weinig is gebeurd (en dat er met de aanstelling van Zalm dus onvoldoende is bereikt).

Zalm heeft zelf ook aangegeven dat zijn aanwezigheid de toezichthouder op afstand hield. In een memorandum aan Scheringa schreef Zalm over de toezichthouders: ‘Zij zien tal van zaken die hetzij riskant zijn (DNB) hetzij te zeer gedreven zijn door eigen profijt en niet het consumentenbelang (AFM). Nu houdt mijn aanwezigheid ze nog wel even af (het voordeel van het minister zijn geweest), maar dat blijft niet zo.’