Reaguurders bestaan al sinds eind jaren tachtig Op zijn site netkwesties.nl heeft een van de eerste internetjournalisten van Nederland, Peter Olsthoorn, een serie artikelen gemaakt over de ‘aartsvaders van het internet.’ Olsthoorn laat een aantal van de sleutelfiguren aan het woord die het publieke internet in Nederland meer dan twintig jaar geleden vorm hebben gegeven, zoals Piet Beertema, die de eerste Nederlandse domeinregistraties (’.nl’) vast wist te leggen en Rop Gonggrijp, de oprichter van de eerste Nederlandse internetprovider XS4ALL. De interviews zijn wat zakelijk opgeschreven, maar geven een mooi inzicht in deze spannende periode van pionieren. Zo beschrijft Gonggrijp dat de online bulletin boards eind jaren tachtig ook al last hadden van reaguurders. ‘We leerden meteen dat de snelle
communicatie, met instant reacties, niet het beste in mensen naar boven haalt. Ironie werd niet begrepen. Dat leidde tot de uitvinding van smileys.’ (Maurits Martijn)
Aartsvaders (m/v) van het Nederlandse internet (meerdere artikelen) Handen omhoog, de Samsung-tablet heeft je herkend! Wetenschappers en burgerrechtenorganisaties maken zich al jaren zorgen over politiediensten die zich bedienen van technieken en tactieken die in het leger zijn ontwikkeld en door de politie nu worden ingezet tegen de burgerbevolking. Een mooi voorbeeld van deze ‘militarisering’ werd onlangs beschreven in een achtergrondartikel van het Center for Investigative Journalism, waarin het nieuwe speeltje van de politie van San Diego onder de loep wordt genomen. Sinds kort maakt de politie daar gebruik van een bepaalde gezichtsherkenningstechnologie die door het Amerikaanse leger is ontwikkeld en veelvuldig in Irak is gebruikt. Dienders krijgen een Samsung-tablet mee die op een database met gezichten is aangesloten. Wie in contact komt met de politie-agenten, wordt gefotografeerd en gecheckt. (Dimitri Tokmetzis) Facial recognition, once a battlefield tool, lands in San Diego County (1.800 woorden) Zesentwintig vrouwen vertellen over hun abortus Eén op de drie Amerikaanse vrouwen laat in haar leven een keer abortus plegen. Toch praat bijna niemand er openlijk over. Sommige vrouwen vinden de herinnering te pijnlijk, anderen vrezen veroordeling door partners, vrienden, familie of God. In New York Magazine vertellen 26 vrouwen openlijk over het hoe en waarom van hun afgebroken zwangerschap. Zoals de vrouw die werd verkracht en pas geld had voor een abortus toen het eigenlijk al niet meer kon. De vrouw die op de parkeerplaats voor de kliniek werd aangevallen door anti-abortusdemonstranten. Bijzonder en confronterend om vrouwen te horen spreken over iets dat zo vaak onbesproken blijft. Eén meisje nam een abortuspil en verloor de vrucht later op het toilet. Daar vroeg ze zich af: ‘So... do I just flush the toilet?’ (Vera Mulder) My Abortion (10.000 woorden) Het nieuwe zwitserlevengevoel: gratis geld Een paar weken geleden schreef ik over een oud, maar radicaal idee om de sociale zekerheid om te vormen: gratis geld voor iedereen. In Zwitserland zijn er inmiddels 125.000 handtekeningen binnengehaald voor een dergelijk basisinkomen - en dat op een bevolking van 8 miljoen. Er komt nu een referendum aan, aanleiding voor The New York Times om te schrijven over een idee dat zowel linkse als rechtse mensen aanspreekt. Zo pleit de Amerikaanse conservatieve denker Charles Murray voor een basisinkomen voor iedereen die aan de volgende eisen voldoet: Amerikaan, ouder dan 21, niet in de gevangenis en ‘met een hartslag’. (Rutger Bregman) Switzerland’s Proposal to Pay People for Being Alive (1.250 woorden) Kun je een misdrijf plegen tegen een virtueel meisje? In het grootste geheim werkte de Nederlander Hans Guyt met zijn team van Terres des Hommes aan de creatie van Sweetie: een virtueel Filipijns meisje dat als lokaas voor kindermisbruikers moest dienen. Het plan van Guyt werkte. Meer dan duizend mannen dachten dat Sweetie echt was en liepen tegen de lamp. Op de website Fast Company staat het intrigerende verhaal van deze onconventionele aanpak, die een aantal vragen oproept, zoals: kun je wel een misdrijf plegen tegen softwarecode? En: is dit misschien een vorm van Orwelliaanse “pre-crime" strafvervolging, die onmogelijk hard te maken is? (ontwerper Harald Dunnink) Why are we building jailbait sexbots (1.650 woorden)