06.11.15 Aanbeveling

De slimste mensen ter wereld hebben een Twitterhartje bedacht (en nog 9 verhalen om in te halen)

Oprichter

Elk weekend tippen onze correspondenten hun favoriete journalistieke producties en selecteren wij de beste stukken van De Correspondent. Deze week onder meer: een indringend verhaal over hoe de Verenigde Staten dapper weerstand blijven bieden tegen de algehele vooruitgang in de wereld en een profiel van briljante maar gedesillusioneerde werknemers van Facebook.

Het beste uit andere media

Hoeveel tijd zou er in het Twitterhartje zijn gestoken?

Deze week veranderde Twitter Twitter: de Favorite werd een Like (hartje). Of dit nu goed is of slecht, daar gaat het me niet om. Ik vind het simpelweg grappig om te bedenken hoeveel manuren zijn gestoken in iets ogenschijnlijk kleins. Zie alleen al de (vermoedelijke) oorsprong van de Favorite-naar-Hartje-omwenteling: ‘What Twitter Can Be’, een blogpost van 8.500 (!) woorden van Chris Sacca, een van Twitters eerste investeerders, met bloedserieuze overwegingen over bestaande en nog niet bestaande functies van Twitter. Het deed me denken aan dit stuk van Bloomberg van vier jaar geleden. Met die ene cruciale quote van een Facebookwerknemer die gedesillusioneerd raakte over zijn werk: ‘The best minds of my generation are thinking about how to make people click ads,’ zei hij. ‘That sucks.’ (Michiel de Hoog)

This Tech Bubble is Different (leestijd: 15 minuten)

Het zijn net mensen, die vluchtelingen

‘De vluchtelingen uit Syrië zijn eigenlijk net zoals wij Nederlanders, relatief hoogopgeleid en welvarend.’ Om discriminatie en vooroordelen het hoofd te bieden, beroepen we ons vaak op overeenkomsten. Verschillen laten we liever achterwege, want die maken de boel slechts onnodig complex. Maar werkt dat eigenlijk wel? Dit verhaal laat zien dat om vooroordelen te boven te komen, het juist kan helpen om te zien dat ‘anders’ niet slecht is. We krijgen een inkijkje in een sociaal experiment: een gemixte school in een Engels industriestadje waar de spanningen tussen de witte Britten en de Britten met een Aziatische achtergrond hoog opliepen. (Lisa Peters)

The integrated school that could teach a divided town to live together (leestijd: 30 minuten)

De vuile was van West-Europa

In de hoop op een beter leven in West-Europa zijn naar schatting 15.000 Bulgaren in de Belgische stad Gent neergestreken. Documentairemaker Wil Mathijs volgde een groepje dat in zelfgebouwde barakken in een bosje achter een spoorlijn leeft. Als ze er weg moeten, zegt een van hen: ‘Het bevalt ze niet, omdat wij de staat voor de ballen schoppen. Omdat wij hun vuile was buiten hangen.’ Ze mogen dan EU-burgers zijn, werk en de juiste papieren bemachtigen is hun niet gegeven. Ze moeten eerst een adres hebben. Een van hen stelt voor een nummerbordje aan de deur van de barak te hangen. ‘De deur hebben we opgestookt,’ zegt een ander droog. De zeer indringende documentaire maakt een werkelijkheid zichtbaar die we liever niet willen zien. (Tomas Vanheste)

Op de rand van het geluk (kijktijd: 58 minuten)

Het beste uit De Correspondent

Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.

Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.

Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!

Het beste uit andere media

Het beste uit De Correspondent

Armoede uitgelegd aan mensen met geld