Om te beginnen: de speelruimte van fossiele energiebedrijven. Die wordt steeds kleiner, terwijl hun legitimiteit wordt ondermijnd. Een grote werd vorige week gezet door president Barack Obama, die bekendmaakte dat hij zijn veto uitspreekt tegen de zwaar omstreden Keystone XL-pijpleiding die bedoeld was om teerzandolie uit Canada naar de Golf van Mexico te vervoeren. Hij sloot ook al een met en besloot exploratievergunningen weg te geven voor boringen op de nadat bekend had gemaakt de activiteiten in de Tsjoektsjenzee nabij Alaska te staken.

De heeft keihard gestreden tegen Keystone en de Noordpoolboringen en kon de afgelopen weken dus twee grote overwinningen

Ook grote investeerders beginnen in te zien dat het niet optimaal is in de fossiele energiesector te investeren als niet alle fossiele brandstoffen verbrand kunnen worden

Ook de activistische ‘fossielvrij’-beweging, die overheden en grote aandeelhouders zoals pensioenfondsen onder druk zet om hun geld uit de fossiele industrie te trekken en te investeren in groen, boekte de afgelopen periode belangrijke successen.

Een Greenpeace-activist (21 juni 2012). Foto: Attila Kisbenedek / AFP

In Nederland werd een geboekt op pensioenfonds ABP, dat de komende vijf jaar 30 miljard euro extra gaat investeren in duurzaam (maar nog niet alle fossiele investeringen afstoot). Onder meer de gemeente Amsterdam staat onder druk om zich ‘fossielvrij’ te verklaren heeft dat al gedaan). In Groot-Brittannië is het laatste nieuws dat universiteiten hun geld terugtrekken uit de fossiele industrie omdat ze dat beter vinden passen bij een ‘verantwoord’ financieel beleid.

Maar ook grote private investeerders die puur vanuit een risicobenadering naar hun financiën kijken - en dus niet bezig zijn met het maatschappelijke belang - beginnen in te zien dat het niet optimaal is om investeringen in de fossiele energiesector te behouden als, omwille van het klimaat, niet alle fossiele brandstoffen verbrand kunnen worden. Een deel zal in de grond als we verdere opwarming willen voorkomen. Dat zal de speelruimte van de fossiele energie-industrie de komende decennia steeds kleiner maken.

Het maatschappelijk aanzien van de olie-industrie kreeg ook al een harde klap toen bekend werd dat decennia heeft gelogen over klimaatverandering. Het bedrijf wist al sinds de jaren tachtig dat de aarde zou gaan opwarmen, maar trok de klimaatwetenschap publiekelijk in twijfel en hoopte zelfs financieel gewin te halen uit het feit dat de Noordpool zou gaan smelten. Het Openbaar Ministerie in New York inmiddels of het bedrijf het publiek heeft misleid, met mogelijk een strafzaak tot gevolg.

Zo gaan de olie- en gasbedrijven de achterna.

Fossiel verliest terrein terwijl groen groeit

Duurzame energie blijft ondertussen hard groeien. Het is nu ‘s werelds van elektriciteit. In 2030 zouden zon, wind en andere schone bronnen de grootste leveranciers van stroom kunnen zijn, stelde het Internationaal Energieagentschap IEA deze week. Maar de scenariomakers van het IEA onderschatten de opkomst van duurzame energie jaar in jaar uit, zo bleek onlangs uit van hun historische scenario’s met de werkelijke prestaties van groen. Dus de opkomst van schone energie kan de komende decennia weleens sneller gaan dan we nu voor mogelijk houden.

Een protest in Geneve (3 december 2013). Foto: Salvatore Di Nolfi / EPA

In alle landen waar groene energiebronnen zoals zon en wind met een opmars bezig zijn, staat het verdienmodel van fossiele centrales zwaar (zonnepanelen en windmolens leveren gratis elektriciteit als ze eenmaal zijn geïnstalleerd, waardoor de elektriciteitsprijs daalt en er aan stroom steeds minder te verdienen valt). Bedrijven die verdienen aan de vervuilendste energiebron - kolen - beginnen het te merken. In Nederland hebben de energiebedrijven dit jaar weliswaar nog verstookt dan vorige jaren, maar in andere landen zoals Duitsland en de VS is de van de steenkoolbedrijven al ingezet (in Amerika verloren ze van hun beurswaarde in vijf jaar). De kosten van duurzame elektriciteitsbronnen blijven hard terwijl al in 2013 meer duurzame dan fossiele opwekcapaciteit werd

Over keerpunten gesproken.

Maar de opwarming zet door

Ondertussen warmt de aarde nog steeds verder op als gevolg van de broeikasgassen die we al in de atmosfeer hebben gepompt. Weten jullie nog, de grens van Celsius waarna opwarming ‘gevaarlijk’ zou worden? We zijn inmiddels halverwege: het Britse meteorologische instituut maakte gisteren we eind dit jaar de grens van gemiddeld 1 graad opwarming wereldwijd

Een protest in New York (22 september 2014). Foto: Andrew Kelly / ANP

Zelfs als landen alle goedbedoelde toezeggingen waarmaken die ze in aanloop van de klimaatconferentie in hebben gedaan, zullen we aan het einde van de eeuw wereldwijd te maken krijgen met misschien wel We weten ook al vrijwel zeker dat 2015 alle warmterecords gaat

Kortom: de wereld betreedt onbekend terrein. Het klimaat én de energievoorziening zijn in een periode van grote ‘disrupties’ aangeland - excusez le mot. Dat brengt veel onzekerheid met zich mee. Maar juist een periode van grote verschuivingen en onzekerheid biedt ook kansen om de duurzame samenleving die velen wensen dichterbij te brengen.

Die gedachte werk ik verder uit in mijn volgende verhaal (tevens het slot van mijn serie over

2015 wordt het jaar van klimaatactie (en vier andere voorspellingen over het klimaat) Wat staat ons volgend jaar te wachten op het gebied van energie en klimaat? Komt de wereld in actie om catastrofale klimaatverandering te voorkomen, of wachten we op een ramp? Vijf voorspellingen. Hier de voorspellingen die ik eind vorig jaar voor 2015 deed China pakt zijn kolenverslaving aan (en nog vier hoopvolle ontwikkelingen voor het klimaat) Hoe snel kan de wereld in beweging komen om het klimaatprobleem effectief aan te pakken? De laatste weken heb ik het gevoel dat het weleens sneller zou kunnen gaan dan we tot voor kort voor mogelijk hielden. Een overzicht van enkele veelbelovende ontwikkelingen. Lees hier mijn nieuwsupdate van juni dit jaar De mens van de toekomst print zich voort en eet plastic soep Om de gevolgen van klimaatverandering te beperken, zullen we ons gedrag moeten veranderen. Maar wat als we onszelf aanpassen? Hoe zouden we er dan uitzien? Een vraag waar illustrator Olf de Bruin wel raad mee wist, zoals je kunt zien in zijn boek Van Bollebast tot Voortprinter. Lees hier het verhaal van Sterre Sprengers