Opschudding in het Rijksmuseum
Afgelopen maand schreef ik over het kunstwerk Dirty Corner van Anish Kapoor, dat werd beklad tijdens een tentoonstelling in Versailles. Niet alleen het kunstwerk zelf, maar ook de plaatsing ervan in de statige paleistuinen bleek een aantal conservatieve Fransen een doorn in het oog.
‘Zouden wij als bezoekers van het Rijksmuseum van de rechter willen weten of een kunstwerk van Kapoor bijvoorbeeld past in de ruimte van de Nachtwacht?’ vroeg lezer Conne Blaauw zich af in de discussie die onder het artikel ontstond.
Wel, het zal nu blijken: in de eregalerij van het Rijksmuseum, midden tussen de meesterwerken van Rembrandt, is tot en met 6 maart een het drieluik Internal Object in Three Parts van Kapoor te zien. Het zijn indrukwekkende, ontzettende plastische kunstwerken. Hoewel de reliëfs abstract zijn, doen ze met hun dieprode chaos van dikke siliconenklodders direct denken aan bloedige ingewanden.
Het drieluik is geplaatst in dialoog met werk van Rembrandt. Dat is minder vergezocht dan het misschien lijkt. Wie Het Joodse Bruidje van dichtbij bekijkt, ziet hoe Rembrandt flink boetseerde met zijn verf. En uit diens beroemde schilderijen De Anatomische Les van Dr Nicolaes Tulp en Geslachte Os spreekt zijn fascinatie met wat er zich onder de huid bevindt.
‘Wow, what the fuck is this’ zegt een verbaasde Amerikaan tegen zijn medebezoeker. Een Italiaans meisje met een audiotour begint hardop te lachen wanneer ze Kapoors werken ontdekt. Twee blonde kinderen slaken een gil, en gaan dan geroutineerd glimlachend op de foto voor één van de doeken. Bij de meeste bezoekers maakt de schok van deze onverwachte kunst al snel plaats voor fascinatie. Een beetje opschudding in dit ongenaakbare heiligdom van de kunst: ik ben fan.
