Het beste uit andere media

Miami verdwijnt in de zee Een mooi verhaal over Miami Beach, de zonnige stad op een eiland voor de kust van Zuid-Florida, dat bekendstaat als de ‘ground zero voor zeespiegelstijging.’ De ondergrond van kalksteen maakt de hele regio kwetsbaar. Als het vloed is, komt het zoute water omhoog, zodat tuinen, wegen en kelders onderlopen. De auteur vervlecht knap de werkelijkheid van de wetenschappers, de geschiedenis van de regio, de natuurkunde van klimaatverandering en de onthechting van sommige politici, die niet geloven dat het probleem erger wordt gemaakt door de opwarming van de aarde. Ik vond het opzienbarend: het technologische optimisme dat sommige mensen ervan weerhoudt de risico’s onder ogen te zien. En de bizarre oplossingen, zoals de weg die bijna een meter is opgehoogd, terwijl de stoepen en restaurants op het oude niveau zijn gebleven - en nu dus tegen een muur aankijken. (Jelmer Mommers) The Siege of Miami (leestijd: 30 minuten) De hel bij Duinkerke Het is een stuk niemandsland, een plek die niemand erkent, waar nauwelijks hulporganisaties komen, maar waar wel een paar duizend mensen wonen. In het kamp vlak over de grens tussen België en Frankrijk, in Duinkerke, krijgen mensen in de koude modder en tussen de ratten schurft en infecties aan de luchtwegen en dreigen epidemieën. Een onthutsend verslag van hoe de hoop van vluchtelingen op een beter bestaan in het Westen smoort in een Franse modderpoel. Verslag uit The Jungle of Hell in Duinkerke: ‘Als alles achter de rug is, zal ik zingen’ (leestijd: 15 minuten) Het winnende argument in het debat over witte privileges De afgelopen jaren wordt er een intensief - en mijns inziens broodnodig - debat gevoerd over witte privileges, witte onschuld en wat dies meer zij. Ook op ons platform maken we hier geregeld ruimte voor (deze week nog met een stuk van Gloria Wekker). In Amerika woedt dit debat al decennia, zij het met een hevigheid waarbij ons racismedebat nogal bleek afsteekt. Denk aan de controverse over politiegeweld richting zwarte Amerikanen. Zouden witte Amerikanen met zwarte Amerikanen willen ruilen? De professor in dit filmpje stelt haar (witte) publiek deze prangende vraag. Het ongemak dat volgt is pijnlijk voelbaar, en zegt meer dan 1.000 woorden. Hoe zou jij die vraag beantwoorden? (Karel Smouter) Real Talk (1 minuut) Barack Obama heeft een keer niks te melden Normaal spreekt Jerry Seinfeld collega-cabaretiers voor zijn online show Comedians in cars getting coffee, maar voor de president van de Verenigde Staten wil hij wel een uitzondering maken. Dus - geheel volgens het format van het programma - haalt Seinfeld Obama op in een oldtimer om een kop koffie te gaan drinken. Ze praten over kinderen (‘ze vinden me leuk omdat ik grote oren heb’), over Obama’s liefde voor nacho’s (‘er komt guacamole uit mijn oogballen’) en over wereldleiders (‘een aanzienlijk percentage is ‘out of their mind’’). Een geestig gesprek over van alles en niks. Of, zoals Obama het zelf verwoordt: ‘Ik heb altijd al in een show willen zitten over niets, en hier ben ik.’ (Sanne Blauw) Comedians in cars getting coffee - Barack Obama (kijktijd: 20 minuten) Hoe vooroordelen justitiële dwalingen veroorzaken In 2003 komt ?de Amerikaanse ?Steven Avery vrij nadat hij ?achttien jaar ?ten onrechte ?heeft vastgezeten voor verkrachting. ?Dat niet alleen het gebrek aan moderne opsporingstechnieken tot deze veroordeling heeft geleid, blijkt wanneer de processtukken opnieuw bestudeerd worden tijdens de rechtszaak die Steven tegen ?het lokale politiekorps aanspant. Een week voordat de sleutelfiguren van destijds moeten ?voor?komen, wordt ?Avery opgepakt voor moord. ?Zou hij die echt gepleegd hebben? Of heeft de politie (die Avery mogelijk een gigantische schadeclaim moet betalen wegens achttien jaar vastzitten) hem erin geluisd? ??Misschien is deze schuldvraag nog niet eens het interessantst aan deze tiendelige documentaireserie op Netflix. ?Dat is ?namelijk ?dat deze reeks tastbaar maakt hoe onderbuikgevoelens kunnen leiden tot foutieve interpretaties en uiteindelijk tot een van de omvangrijk?st?e justitiële dwalingen ?ooit. (Gwen Martel) Making a Murderer (10 aflevering van elk 60 minuten)

Het beste uit De Correspondent

Hoe de cijferdictatuur het werk van leraren, agenten en artsen onmogelijk maakt Het is een van de grote thema’s van deze tijd: vakmensen in de publieke sector die moeten sturen op productie, kosten en efficiëntie. Het werk wordt zo teruggebracht tot cijfers en categorieën, met dalende kwaliteit en gefrustreerde werknemers als gevolg. Met correspondent Sanne Blauw dook ik in de wereld van de gevaarlijke cijfers.
 Lees hier het artikel van Sanne Blauw en Jesse Frederik Deze gevangenis lijkt zo veel mogelijk op de buitenwereld (en dat werkt) Uruguay is niet alleen op cannabisbeleid vooruitstrevend, ook op gevangenisgebied kan Nederland veel van het Zuid-Amerikaanse land leren. Daarom neem ik je mee naar de Punta de Rieles-gevangenis, waar gevangenen een bedrijf mogen opzetten, geen bewakers rondlopen en iedereen welkom is.
 Lees hier de reportage van gastcorrespondent Ynske Boersma Woede heeft ten onrechte een slechte naam. Een pleidooi voor een bewust boos 2016 Woedend zijn staat in onze samenleving vaak in het verdomhoekje, omdat het geassocieerd wordt met destructie en irrationaliteit. Ten onrechte! Want woede komt vaak voort uit een gevoel van onrecht en heeft een grote scheppende kracht. Een kracht die ik met jullie wil onderzoeken. Op een bewust boos nieuwjaar!
 Lees hier het betoog van gastcorrespondent Rikki Voorberg Het is tijd voor een conclusie: witte onschuld is een illusie Het ‘kleine’ Nederland heeft er eeuwenlang een imposant imperialistisch rijk op nagehouden. Toch heeft het dat nooit echt willen weten. Dat heeft grote gevolgen voor de huidige racismediscussie: we blijven vergeten, ontwijken en ontkennen. Tijd voor een einde aan dat imperialisme. Vandaag in het Politiek Lexicon van socioloog Willem Schinkel: ‘witte onschuld.’
 Lees hier het artikel van gastcorrespondent Gloria Wekker Luisteren: Zo kan de politiek haar geloofwaardigheid terugwinnen Gabriël van den Brink (1950) nam onlangs afscheid van de Universiteit van Tilburg met een prikkelende analyse van de moderne samenleving. Daarin houdt hij een scherp pleidooi voor eerherstel van de moraal in de politiek en voor meerdere vormen van weten. Ik voerde een goed gesprek met een zeer nieuwsgierige geest.
 Beluister hier de podcast van Lex Bohlmeijer