Ik wil zo veel mogelijk kunst bekijken, maar ik kan niet overal een uitgebreide beschouwing over schrijven. Daarom deel ik hier iedere vrijdag kort wat ik de voorgaande week allemaal heb gezien. Voor jullie als tips, voor mezelf als archief. Deze week: een online interactieve documentaire en een tentoonstelling met alleen maar videokunst.
Onlangs schreef ik al over Jheronimus Bosch. Volgende week opent in het Noordbrabants Museum een tentoonstelling met werk van de middeleeuwse meester. Zijn beroemdste schilderij hangt in het Prado in Madrid: De Tuin der Lusten, een volstrekt krankzinnig drieluik dat krioelt van de bizarre symbolische voorstellingen over hemel en hel en alles daartussenin.
Dat werk komt niet naar Den Bosch, maar gelukkig is er een interactieve documentaire over gemaakt. Dat betekent dat je tot op de kleinste details kan inzoomen en achtergrondverhalen te horen krijgt.
Het linkerpaneel stelt het paradijs voor: Adam en Eva zijn omringd door allerlei lieflijke wezens (zoals een snoezig tweepotig hondje en een eenhoornamfibie). In het middenpaneel spoken groepjes uitzinnige bloteriken verdachte dingen uit met levensgrote vogels en andere curieuze figuren. Het rechterpaneel is mijn lievelings. Het gigantische met een ketel gekroonde uilskuiken dat vogels poepende mensen opeet, is nog een van de minst verknipte zaken die je zult ontdekken. Soms vraag ik me echt af wat voor type dat was, die Jheronimus aan wiens geest dit alles ontsproten is. Onder dit bericht verzamelde ik een paar van mijn favoriete details. Ga snel zelf kijken en laat weten wat jullie het meest fascineert, ik ben benieuwd!
En dan de tweede tip. Ik ben bijna altijd fan van de tentoonstellingen in EYE, het filmmuseum in Amsterdam. De nieuwe tentoonstelling Close-up. Een nieuwe generatie film/ videokunstenaars in Nederland toont, nou ja, een nieuwe generatie film- en videokunstenaars uit Nederland.
Videotentoonstellingen kunnen heel tricky zijn: soms duren videowerken wel een uur of langer, waardoor je als bezoeker niet alles kunt bekijken. Voor Close-up zijn gelukkig veel korte films geselecteerd. En het begrip videokunst is breed opgevat: de afwisseling tussen beeldschermen en installaties is groter dan je zou verwachten. Er zitten heel veel supersterke werken tussen. Ik maakte een lijstje van kunstenaars die ik er echt vond uitspringen, maar daar belandden ze bijna allemaal op, dus je moet er maar gewoon heen! Enige minpunt: de fantasieloze kunstpraatclichés in de zaalteksten.
/dc-useruploads-images/d9c826cd8a7f482c99cd6cbbef1d0b8d.png)