Helpen op een crèche in Kaapstad. Dit is de werkelijkheid achter de Facebookfoto’s
Ieder jaar reizen er 1,6 miljoen vrijwilligerstoeristen naar verre oorden. Ze gaan niet alleen kijken, ze dragen ook ‘een stukje bij aan de medemens.’ In de film #doinggood volgen we een vrijwilliger die in Zuid-Afrika op een crèche gaat werken. Want doen die mensen echt ‘goed,’ of is het vooral een industrie?
Vrijwilligerstoerisme was nog nooit zo populair: je ontwikkelt jezelf én betekent iets voor de wereld. Ieder jaar reizen er wereldwijd 1,6 miljoen vrijwilligers (goed voor 1,8 miljard euro) naar verre oorden om ‘een verschil te maken.’ In de afgelopen tien jaar steeg het aanbod van het aantal internationale vrijwilligersprogramma’s met ruim 800 procent.
Tegelijkertijd groeit de kritiek -The Guardian, The New York Times en Nieuwsuur berichtten de laatste tijd allemaal over de problematiek van vrijwilligerstoerisme. Want doen die mensen echt ‘goed,’ of is het vooral een industrie? En waarom willen deze mensen zó graag goeddoen dat ze er 1.000 tot 2.000 euro voor overhebben? Wat verwachten ze ervoor terug? En hoe kijkt de lokale bevolking naar hen?
In de afgelopen tien jaar steeg het aanbod van het aantal internationale vrijwilligersprogramma’s met ruim 800 procent
Om antwoorden op deze vragen te krijgen, volgen we in de documentaire #doinggood van Steffi Posthumus en Loeke de Waal de eenentwintigjarige Mitchell. In de hoop zichzelf te ontwikkelen en ‘een steentje bij te dragen,’ boekt hij een vrijwilligersreis naar Kaapstad. Daar worden de knelpunten van vrijwilligerstoerisme al snel zichtbaar: zonder voorbereiding worden Mitchell en de andere vrijwilligers direct in het diepe gegooid. Vier ochtenden in de week moeten ze op een crèche kinderen van drie tot zes jaar lesgeven. Ondanks de taalbarrière, het cultuurverschil en het gebrek aan ervaring met het werken met jonge kinderen, proberen de vrijwilligers er het beste van te maken.
#doinggood volgt Mitchell op zijn zoektocht naar wereldburgerschap, avontuur en zingeving. De wereld van een vrijwilliger blijkt er één vol nieuwe ontmoetingen en ontdekkingen. Maar ook één waar verwachtingen en de werkelijkheid flink kunnen botsen. Het bijzondere aan de film is dat we het bewustwordingsproces van Mitchell en de bijbehorende deceptie van heel nabij meemaken. De camera zit op de huid tijdens enkele scènes die zo verbazingwekkend en schrijnend zijn dat ze nog wel even zullen bijblijven.
Verder lezen?
Theatercollege: De bermudadriehoek van talent
Simon van TeutemSimon van Teutem laat zien hoe jongeren in het bankwezen, de zakelijke advocatuur en de consultancy verdwijnen – en hoe dat anders kan.
