‘Yes bitches. Fucking eten. Eten bitches!’ Ik ben uit dineren met mijn lief. We bevinden ons ergens tussen de soep en de biefstuk als een groep lallende vrouwen in polonaise het restaurant binnenkomt. De eerste zeven dragen een T-shirt waar ‘zij is de bruid’, op staat, met een pijltje naar links eronder. Niet heel praktisch, lijkt me, als je wilt dat die pijlen tegelijk de goede kant op wijzen. De achterste van het stel draagt een shirt waar ‘ik ben de bruid’ op staat. Verwarrend genoeg staat ook op dat shirt een pijl.

De shirts nemen plaats aan een lange tafel naast ons. De dikste van het gezelschap draagt dezelfde maat shirt als de dunste, die dit vermoedelijk bedacht heeft. Ze staat binnen twee minuten na binnenkomst op haar stoel en vraagt zich luidkeels af waar het feestje is. Haar vriendinnen roepen dat het feestje hier is, maar dat antwoord lijkt haar niet te bevredigen. Ze vraagt het nog vier keer, tot de serveerster haar verzoekt om alsjeblieft te gaan zitten.

De dikste van het gezelschap draagt dezelfde maat shirt als de dunste, die dit vermoedelijk bedacht heeft

De bruid, die naast haar ‘ik ben de bruid’-shirt voor de duidelijkheid ook een witte sluier en een sjerp met de tekst ‘bride to be’ draagt, is opvallend stil tussen haar bulderende maten. Ze weet niet waar het feestje is, voelt zich althans niet geroepen om dat uit te spreken. Terwijl haar vriendinnen elkaar geblinddoekt stokbrood met kruidenboter voeren, zit de bruid naar haar telefoon te turen. Wanneer de dunste en de dikste een wedstrijd wie-de-meeste-wijn-in-een-glas-kan-gieten-zonder-dat-het-overloopt doen, vouwt de bruid beheerst haar servet op, net zo lang tot het te dik is om nog verder te vouwen.

De serveerster brengt mijn lief zijn toetje. De dunste merkt het op. ‘Woohoo dat ziet er lekker uit. Híj ziet er ook wel lekker uit. Goed geregeld, biiitch.’

Wat later zie ik de serveerster praten met de bruid. Ze biedt haar een fles wijn aan. De bruid schudt van nee. Ze kijkt naar links, waar een vriendin met haar vingers de wax uit een tafelkaars schraapt. Ze kijkt naar rechts, waar een vriendin op het punt staat een lijntje zout van tafel te snuiven.

Dan kijkt ze de serveester aan, wrijft ze over haar buik en articuleert zonder geluid dat ze zwanger is. Ze heft snel haar vinger voor haar lippen. De serveerster laat haar mond openvallen, geeft de bruid drie wangzoenen en kirt. De bruid kijkt verschrikt om zich heen, maar geen van haar vriendinnen heeft iets gemerkt van de onthulling. De dikste probeert een lege wijnfles te laten balanceren op haar hoofd en de dunste staat weer op haar stoel. De bruid weet nog steeds niet waar het feestje is.