Op het hondenpoepsymposium in Nieuwegein: een hoop gemiste kansen

Onder het systeemplafond van het NBC Congrescentrum in Nieuwegein werd voor de derde keer het Symposium Hondenbeleid georganiseerd.

Initiatiefnemer Mark de Haas was ook beheerder van het ‘online concept’ hondenpoep.nl, waarop hij zichzelf aanprees als: ‘Al ruim tien jaar houd ik me bezig met Nederlands grootste, hardnekkigste en meest lastig te bestrijden ergernis, namelijk ‘hondenpoep.’ Ooit begonnen als hobby maar inmiddels uitgegroeid tot een organisatie die steeds meer wordt gevraagd voor allerlei honden(poep)beleid gerelateerde doeleinden.’

Hij had rondom het symposium bewust gekozen voor een medialuwe aanpak.

‘We gooien er aan het eind van de dag een persbericht uit, that’s all.’

De vorige keer dat hij het congres organiseerde, werden hij en zijn team overvallen door een overweldigende media-aandacht, waardoor niemand zich meer kon concentreren op de sprekers. Dat was ook de reden dat De Haas consequent sprak over ‘hondenbeleid’ in plaats van ‘hondenpoepbeleid.’

De aankomst van de Drimmelse delegatie

Bij de ingang, iedereen diende zich te melden bij een lange tafel waarachter de vrouw van Mark de Haas zat, viel de entree van de driemansdelegatie uit de gemeente Drimmelen op. ‘Daar zijn we dan eindelijk!’ zei de boomlange wethouder Harry Bakker – financiën, bedrijfsvoering, dierenwelzijn, regionale samenwerking, dorpsgericht werken – op een toon alsof iedereen op zijn komst zat te wachten.

Drimmelen was een voorbeeldgemeente qua hondenbeleid. Harry Bakker, nadat hij een espresso bij de bar had besteld: ‘De situatie in Drimmelen is dusdanig dat we de hondenbelasting hebben kunnen afschaffen en onze drollenslurper – ‘de hondenpoepzuiger,’ een vinding van de gebroeders Kraaijenveld uit Barendrecht – hebben kunnen laten ombouwen tot sneeuwschuiver.’

Naast hem knikten de twee ambtenaren die hij had meegenomen driftig. Anneke van Ommeren ging over de communicatie met de Drimmelse hondenbezitters en John Mandemakers over de overlastbestrijding.

Van Ommeren: ‘We kregen vorig jaar 64 klachten over hondenpoep. We hebben, de buitengebieden meegerekend, 26.000 inwoners.’

Bakker: ‘Daarvan hebben er 2.300 een hond, ik heb zelf trouwens geen hond.’

Honden horen er gewoon bij in Drimmelen

Van Ommeren: ‘We hebben in Drimmelen niets tegen honden. Integendeel: we zijn blij met honden. Ze zorgen voor sociale samenhang, beweging voor de inwoners en veiligheid op straat.’

Bakker: ‘Honden horen er gewoon bij in Drimmelen. Als iedereen alles opruimt, en dan doel ik op uitwerpselen, gaat het goed. Dan kun je als gemeente de hondenbelasting afschaffen.’

Mandemakers: ‘In Drimmelen staan overal automaten met zakjes en de buitengebieden staan vol met bordjes waarop staat dat je de ontlasting moet opruimen. Duidelijkheid is de sleutel tot succes.’

Het betoog van Martin Gaus

Het symposium begon met een korte introductie door Annemarie Brüning, presentatrice van het televisieprogramma Honden TV. ‘Een programma over de hond in het algemeen.’

De mevrouw van de app DoggyDating hield ons voor dat drie keer per dag uitlaten voor een hond eigenlijk veel te weinig was. Martin Gaus hield een emotioneel betoog over honden die na een bijtincident te snel worden afgemaakt – ‘Het maakt niet uit wat ik u vertel, de mens is zo geprogrammeerd dat hij niet verandert. Bent u links dan blijft u links. Houdt u niet van honden, dan kan ik u niet van het tegendeel overtuigen. Het heeft geen zin, ik heb thuis drie boekjes liggen over het menselijk brein en daar staat in dat u onveranderbaar bent. Niet het aantal honden zou beperkt moeten worden, maar het aantal mensen.’ – en als uitsmijter presenteerde Mark de Haas de resultaten van een enquête die hij naar alle Nederlandse gemeenten had gestuurd.

De Haas: ‘Meer dan dertig gemeenten geven zichzelf het cijfer één als het gaat om hondenbeleid. Wat voor conclusie kunnen we hieruit trekken?’

In het zaaltje keken de ambtenaren van de gemeenten waar ze het wél begrepen hadden elkaar veelbetekenend aan.

Zakjes zonder contactmoment

Terwijl de deelnemers zichzelf verdeelden over zes workshops, waarvan ‘Hondenbeleid: een hoop gemiste kansen’ me het interessantst leek, sprak ik Bas Dekker van Dekker B.V., de uitvinder en producent van ‘hondenpoepzakjes zonder hondenpoepcontactmoment.’

‘Ik lever aan 28 landen wereldwijd, 15 miljoen zakjes op jaarbasis.’

Over de verdiensten wilde hij weinig kwijt. ‘Ik rij er een dikke Mercedes van, heb een groot huis en mijn kinderen komen niks tekort.’

Na een bestaan als storingsmonteur van speelautomaten, medewerker in de horeca en vertegenwoordiger bij RVS Verzekeringen overviel hem een eurekamoment. ‘Ken je de slacentrifuges? Mijn vader dacht daar iets mee te kunnen doen in combinatie met een wandelstok. Ik kwam thuis en vroeg hem wat hij aan het doen was: ‘Iets om hondenpoep mee op te kunnen ruimen’ was het antwoord.’

Mijn baasje schept op!

Na een simpel ‘marketinggesprek’ tussen vader en zoon – Vraag: ‘Wat is je doelgroep pa?’ Antwoord: ‘De hondenbezitter.’ Vraag: ‘Hoeveel hebben er daarvan een wandelstok?’ Antwoord: ‘Niet zo veel.’ – kwam Bas Dekker op het idee van het zakje waarmee een hondendrol zonder contactmoment kan worden opgetild. Ze wonnen de eerste prijs van een hondenpoepbeleidprijsvraag, waardoor ze direct op de kaart stonden.

Wat volgde was een verhaal over kansen en oneindige mogelijkheden, zo kon ieder zakje bedrukt worden. Hij liet het officiële hondenpoepzakje van de gemeente Oss zien, waarop een foto van een hond met een schepje in de mond stond. Daaronder de leus: ‘Mijn baasje schept op!’

De vier V’s van Leeuwarden

Mark de Haas kon ook leven van de hondenpoep. Hij verhuurde zichzelf als hondenpoepcoach aan gemeenten en had aan zijn online concept hondenpoep.nl een commerciële tak – hondenpoepproducten.nl – hangen. Daar kon je onder andere de door zijn vader ontworpen afvalbak voor gebruikte hondenpoepzakjes bestellen.

‘Qua verdiensten had ik beter in de zakjes kunnen zitten, maar ik zit er ook in vanwege de idealen.’

Als hij in zijn woonplaats Leeuwarden op straat liep, viel het hem weleens op dat er veel minder hondendrollen lagen dan voorheen. Maar daar maakten ze dan ook hondenpoepbeleid met de 4 V’s: Voorlichting – Voorzieningen – Verbaliseren – Verantwoordelijkheid hondenbezitter zelf!

Eerdere verhalen onder het systeemplafond: