Frans Timmermans is liever relevant dan rechtvaardig

Vandaag presenteerde Frans Timmermans de plannen van de Europese Commissie voor de hervorming van het Europese asielsysteem. Hij keek er wat verdrietig bij, alsof hij het ook niet kon helpen.

Zijn opdracht was een alternatief te vinden voor ‘Dublin’, de regel die zegt dat een vluchteling asiel moet aanvragen in het eerste EU-land waarop hij voet zet. Zelfs vroegere voorstanders als premier Mark Rutte, die het ooit ‘geografische pech’ noemde dat landen als Italië en Griekenland zoveel vluchtelingen te verwerken kregen, erkennen dat dit systeem niet langer houdbaar is.

De Europese Commissie stelt nu iets voor dat het nogal schaamteloos een fairness mechanism noemt. Een noodprocedure treedt in werking als een land anderhalf keer meer vluchtelingen binnenkrijgt dan een op de bevolkingsomvang en het bruto nationaal inkomen gebaseerde referentiewaarde. In dat geval worden de vluchtelingen boven die drempel evenredig verdeeld.

Lidstaten die geen trek hebben de ontvangende partij te zijn, kunnen hun plichten afkopen voor 250.000 euro per asielzoeker, te betalen aan het land dat deze wel ontvangt. Dat bedrag is dan weer niet afhankelijk van het bnp. Nederland betaalt voor deze aflaat dus evenveel als Roemenië. Lekker eerlijk.

Het is bepaald niet de grondige hervorming van Dublin waar velen op hadden gehoopt. ‘Landen die veel vluchtelingen ontvangen, staan er nog steeds alleen voor,’ schreef Timmermans’ partijgenoot Kati Piri in een persbericht. ‘Toen het aantal asielzoekers in Europa enorm toenam het afgelopen jaar werden aankomstlanden als Griekenland en Italië overrompeld door vluchtelingen en keek de rest van Europa toe. Het nieuwe beleid gaat dit niet veranderen. Deze landen blijven, ook met het huidig voorstel, verantwoordelijk voor de eerste opvang en registratie,’ vervolgde ze.

Piri was niet de enige die er zo over dacht. ’s Middags was er een bijeenkomst van de Europese sociaaldemocraten met als titel ‘The End of Dublin?’ Alle aanwezigen spraken zich negatief uit over het voorstel van Timmermans.

‘Ik moet spelen met de kaarten die ik van het Europees Parlement en de lidstaten heb gekregen,’ verdedigde Timmermans zich tijdens de persconferentie. ‘Zou ik andere kaarten wilen hebben? Absoluut!’

Maar binnen de hem geboden marges was dit een verdedigbaar voorstel, betoogde hij. ‘It is wonderful to be right, but it is better to be relevant.’