Onlangs schreef ik een groot stuk over de beangstigend snelgroeiende invloed van adverteerders op de journalistiek. Overal laten uitgevers zich verleiden tot het publiceren van gesponsorde artikelen die verkocht worden als redactionele inhoud. Een funeste ontwikkeling, die de onafhankelijkheid en betrouwbaarheid van de journalistiek op het spel zet.
In het verlengde van mijn eigen observaties wil ik jullie dit fantastische stuk op de Amerikaanse site The Baffler niet onthouden (dank aan collega Maurits Martijn voor de tip). Het is geschreven door Jacob Silverman, een journalist die noodgedwongen gesponsorde stukken ging schrijven.
Zijn belangrijkste observatie: toen hij als onafhankelijke journalist machthebbers (zoals CEO’s van techbedrijven) wilde interviewen, kreeg hij bijna altijd nul op het rekest. Maar nu hij ‘sponsored content’ maakt, wil men opeens wel praten. Want dan weten ze: het stuk zal positief uitpakken.
Dat is een gevaar dat ik zelf nog niet benoemd had: het gevaar dat machthebbers - van overheid tot bedrijfsleven - straks niet meer met gewone journalisten willen én hoeven te praten, omdat ze ook hun uitvlucht kunnen nemen tot een interview met een reclamemaker vermomd als journalist.
Een aanrader dus, dit onthullende - en smakelijk geschreven - stuk.
/dc-useruploads-images/a04000094b164a7a83c63ac13211e605.png)