Het boek dat we deze maand samen lezen: een roman over gewelddadige seks en intens geluk

Bij het nieuwe Boek van de Maand is de afschuwelijke, traumatische seks nog maar het begin van een reeks gruwelen. Je zou deze roman kunnen samenvatten als een uitgebreide catalogus van de grootste rampen die een mens kan overkomen of zichzelf kan toebrengen: kindsterfte, automutilatie, drugsverslaving, zeldzame ziektes, mislukte en geslaagde zelfmoorden, verkrachting, pogingen tot moord en doodslag.

Maar met zo’n samenvatting zou je de roman ook ernstig tekort doen.

Want naast de diepst denkbare ellende schenkt de auteur haar personages ook overweldigend geluk: grootse, schitterende liefdes, levenslange vriendschappen, unieke talenten, droombanen, roem en rijkdom, prachtige huizen op meerdere continenten. De hoofdpersonen maken exotische once-in-a-lifetime-reizen alsof het weekendjes Limburg zijn.

Deze maand bespreken we in de boekenclub Een klein leven van de Amerikaanse Hanya Yanagihara. Het origineel verscheen vorig jaar maart in de VS. Het werd in korte tijd meerdere keren herdrukt, tienduizenden keren verkocht en genomineerd voor grote literaire prijzen, waaronder de Man Booker Prize. De schrijfster werd bejubeld en verguisd in extreme termen, die keurig aansluiten bij de nogal excessieve gebeurtenissen in de roman.

En nu is er een Nederlandse vertaling, van Josephine Ruitenberg en Kitty Pouwels.

Ellende die nergens zwartgallig wordt

Yanagihara’s succes is om meerdere redenen opmerkelijk. Allereerst omdat Een klein leven een baksteen is van ruim zevenhonderdvijftig pagina’s, vol expliciete ellende. Het succes in eigen land is zo mogelijk nog wonderlijker, gezien de nogal on-Amerikaanse boodschap die de roman expliciet en impliciet uitdraagt: sommig leed zit zo diep dat het nooit écht overwonnen kan worden, hoeveel succes, geluk en liefde je er ook tegenover zet.

Dat klinkt grimmig, maar Een klein leven is - ondanks de rampen en de weinig bemoedigende boodschap - zeker niet zwartgallig. Althans: de zwartgalligheid heeft niet de overhand. Het is tegelijk een feel-good- en een feel-bad-roman: mierzoet en bikkelhard. Een hoogst onwaarschijnlijke bestseller, die zowel je heftigste gevoelens als je meest kritische gedachten oproept.

Kortom, een uitstekende kandidaat voor de Boekenclub.

Volgende week zal ik in de vorm van tien vragen meer achtergrondinformatie geven over Een klein leven en Hanya Yanagihara. In het stuk daarna bespreken we De Kwestie - de wonderlijke populariteit en de begrijpelijke kritiek op het even zoetsappige als walgelijke horrorsprookje. In het laatste stuk zal ik de roman uitgebreid bespreken.

De leesclub van vorige maand teruglezen?