Het beste uit andere media

Het verzwegen motief voor de Irak-oorlog: olie ‘Ik voel droefheid en gevoelens van spijt,’ zei oud-premier Tony Blair afgelopen week na het verschijnen van het onderzoeksrapport naar de inval in Irak. Toch hield hij vol de juiste beslissing genomen te hebben. Wonderlijk, want het rapport maakt nog eens glashard duidelijk wat we al wisten: er was geen overtuigend bewijs dat Saddam Hoessein beschikte over massavernietigingswapens, er werd veel te snel ten oorlog getrokken, een oorlog waarvan we nu nog steeds de wrange vruchten plukken. Maar er is ook kritiek op het werk van de onderzoekscommissie: haast onbesproken blijft waarom het Verenigd Koninkrijk zo gretig Irak binnenviel. Op de achtergrond speelde het verlangen naar olie een belangrijke rol, claimen de auteurs van dit overtuigende stuk. Uit een van de door hen bovengehaalde notulen: ‘Iraq is the big oil prospect. BP are desperate to get in there.’ (Tomas Vanheste) Chilcot’s blind spot: Iraq War report burrier oil evidence, fails to address motive (Leestijd: 6 minuten) Er was eens een groep Zweden die naar Thailand vluchtte Drie mensen hebben genoeg van hun leven in Zweden. Majlis, begin zestig, verzorgt 24 uur per dag haar man. Een tiran in een rolstoel die maar weinig zelf kan - behalve Majlis afbekken dan. Als Majlis op een dag haar man letterlijk aan het zwembad parkeert en richting het strand rent, bedenkt ze ineens dat ze niet terug hoéft te komen. En dan is er Glenn, een suffe, dikke electricien met een agressieprobleem die niets liever wil dan vader worden, om de fouten die zijn eigen pa maakte recht te zetten. Hij wordt online verliefd op een Thaise en vliegt naar haar toe. En Kajsa, een overwerkte moeder van twee dochters, die na een beroerte genoodzaakt is op vakantie te gaan. Hoewel, rust nemen? Ze koopt het resort op en raakt verwikkeld in een oorlog met de voormalige eigenaar. Hoewel de premisse van de serie raar klinkt, een beetje plat misschien zelfs, is 30 degrees in February een van de mooiste dingen die ik dit jaar zag. De personages worden per aflevering complexer, hun situaties benaderder, maar hun geest steeds vrijer. Op het moment dat hun paden elkaar beginnen te kruisen wordt het nog interessanter. (Vera Mulder) 30 degrees in february (Kijktijd: 50 minuten per aflevering) Voor de wet zijn dieren hetzelfde als dingen. Deze man wil dat veranderen Advocaat Steven Wise wil dat de rechtbank dieren erkent als rechtspersonen. Nu zijn dieren voor de wet nog gelijk aan dingen; als het aan Wise ligt worden ze overgeheveld naar de personenkant. Met het Nonhuman Rights Project voert hij verschillende rechtszaken om dit voor elkaar te krijgen. Deze week zond de NPO Unlocking the Cage uit, een mede door Wise geïnitieerde documentaire over zijn werk. Het is een boeiende film over een fascinerend gegeven – en online terug te zien. (Lynn Berger) Unlocking the Cage (Kijktijd: 86 minuten) Amerikaanse wapenfabrikanten draaien een topomzet na een schietpartij 360magazine vertaalde een stuk uit Mother Jones dat op ijzersterke, uitgebreide en zeer leesbare wijze de tien grootste Amerikaanse wapenfabrikanten portretteert. Wat vooral opvalt: hoe ongelooflijk veel omzet die draaien, hoe vaak bestuurders wegens corruptie, witwasserij en erger aangeklaagd worden en vooral: dat ze een hogere omzet draaien als er een massale schietpartij plaatsvindt. Zoals iemand opmerkt: ‘Obama is de beste wapenverkoper ter wereld.’ Huiveringwekkend leesvoer tegen de achtergrond van de schietpartij in Dallas donderdagavond. (Andreas Jonkers) Doorgeschoten (leestijd: 23 minuten, achter betaalmuur) Als stijl belangrijker is dan succes Wilt Chamberlain is een legende van het Amerikaanse basketbal. Een ding kon hij niet: vrije worpen nemen. Op een seizoen na, toen hij onderhands wierp. The granny shot, heet dat - zoals oma een vrije worp zou nemen. Maar ja: 100 procent niet vetcool. En dus stopte Chamberlain er weer mee - ‘ik voelde me een sissy’, een mietje, zei hij ter verklaring. Malcolm Gladwell vertelt het verhaal, niet voor het eerst, erg mooi. (Ik sympathiseer trouwens met Chamberlain. Als jonge tennisser wilde ik per se zo serveren als Boris Becker, mijn held. Het werkte slecht, maar ik leek wel mooi op Boris Becker.) (Michiel de Hoog) Choosing Wrong (Luistertijd: 28 minuten)

Het beste uit De Correspondent

Echt vrije seks vind je ver beneden peil Travesterende zeekatten, genderbending rifvisjes, dolfijngasten die elkaar anaal bevredigen en hermafrodiete platwormen die zwaardvechten met hun penis. Seks in de zee is queer. Heel queer. Lees het verhaal van Tamar Stelling hier terug In de trein naar de toekomst van Europa maakt deze denker de meeste indruk De Europe Endless Express, een trein vol kunstenaars, filosofen en muzikanten, reed afgelopen weekend naar de nieuwe EU-voorzitter Slowakije. Terwijl de gasten dronken en dansten, somberde een Slowaakse denker over de ondergang van de EU. Lees het verhaal van Tomas Vanheste hier terug Vier lessen die Nederland van het Duitse voetbal kan leren In tijden van crisis leerde het Duitse voetbal van Nederland. Hoogste tijd dat Nederland kijkt wat de Duitsers beter doen. Om te beginnen vanavond, tijdens Duitsland-Italië. Lees het verhaal van Michiel de Hoog hier terug Leve onze afhankelijkheid Afhankelijkheid wordt vaak gezien als iets zwaks en onaantrekkelijks. We gaan ervoor naar de psycholoog of de verslavingskliniek. Vandaag op Independence Day: tijd om de andere kant van afhankelijkheid eens te belichten. Lees het verhaal van Rebekka de Wit hier terug Hoe Heineken een dictatuur in stand houdt in het een na armste land ter wereld Het een na armste land ter wereld is al decennia sterk afhankelijk van Heineken. Nu westerse landen de ontwikkelingshulp hebben stopgezet wegens aanhoudende mensenrechtenschendingen, raakt Burundi financieel nog afhankelijker van de bierbrouwer. Is Heineken verantwoordelijk? Lees het verhaal van Olivier van Beemen hier terug