Over het kontje van Prince (en wat het betekende voor zwarte homo’s)

Er bestaan activisten en rolmodellen en zeker ook activistische rolmodellen. Maar dat niet elk rolmodel ook een activist is, bewezen sterren als David Bowie en Prince. Zij waren van onschatbare waarde voor de homogemeenschap, maar spraken zich tegelijkertijd liever niet eenduidig uit over hun standpunten op dat gebied, of ook maar over hun eigen seksuele geaardheid.

Wat de onlangs overleden Prince desondanks betekende voor bijvoorbeeld jonge, zwarte homo’s spreekt uit het wonderschone essay I Am Your Conscious, I Am Love van de Amerikaanse schrijver en criticus Hilton Als. Aan de hand van een ontmoeting met de flamboyante, kleine artiest schetst Als hoe zijn eigen identiteit mede vorm en betekenis kreeg door Princes subversieve muziek en acts.

Prince pleegt met de conventionelere, commerciëlere richting die hij later inslaat verraad aan de colored queer die hij aanvankelijk was

En dan vooral het vroege werk van Prince, want volgens Als pleegt zijn idool met de conventionelere, commerciëlere richting die hij later inslaat wel een zeker verraad aan de colored queer die hij aanvankelijk was.

Die term, colored queer, krijgt in dit bomvolle, funky stuk diepte, doordat Als zijn bespiegelingen over Prince verweeft met fragmenten uit zijn eigen liefdesleven. Daarin worden de spanningen voelbaar tussen witte en zwarte cultuur in de jaren tachtig – die Prince op verschillende manieren belichaamde – net als de pijnpunten van interraciale liefdesrelaties.

Maar het stuk gaat ook over fanschap. De neiging die we allemaal kennen om je een geliefde beroemdheid toe te eigenen. Teleurgesteld zijn als je grote voorbeeld een andere weg inslaat. En de vraag in hoeverre je van een ander kunt eisen dat hij ‘zichzelf’ is of blijft.

Meer essays uit de Roze Maand?