Het beste uit andere media
De media houden de fossiele industrie in het zadel Nieuwsorganisaties hebben geen eigen kompas voor wat relevant is, en daarom is het klimaat te vaak een voetnoot. De klimaatcrisis is al lang begonnen, maar de nieuwsmedia houden de grootste boosdoeners onvoldoende verantwoordelijk. Ze staan daarmee toe dat de aarde wordt verwoest. Dat is de strekking van deze vernietigende mediakritiek van klimaatjournalist George Monbiot van The Guardian. De woede van Monbiot is ingegeven door Amerikaanse en Britse mediaconglomeraten en niet een-op-een naar Nederland te vertalen. Maar het feit dat relevantie ook hier vaak het onderspit delft, kan haast niemand bestrijden. Zoals Rob Wijnberg laatst nog schreef: we gaan klimaatverandering nooit oplossen ‘zolang media het probleem als een weerbericht blijven verslaan - en de politiek het probleem als een overstroming blijft bestrijden.’ Of met Monbiot: ‘There are many levels of bias in the media, but the most important is the bias against relevance.’ (Jelmer Mommers) Let tijdens de Spelen ook even op deze tien gevluchte Olympiërs Samia Yusuf Omar liep tijdens de Spelen in 2008 de 200 meter voor vrouwen. Ze schreef een persoonlijk record op haar naam, maar eindigde niettemin als laatste. Buiten beeld van de camera. De Somalische ging in training om het in 2012 nog eens te proberen, maar door de onrust in haar land moest ze haar land ontvluchten. Drie maanden voor de Spelen verdronk ze, zoals zovelen, in een bootje op weg naar Europa. Dit jaar is er - om aandacht voor het lot van vluchtelingen te vragen - een speciaal team in het leven geroepen voor vluchtelingen, met tien Olympiërs uit verschillende landen en verschillende disciplines. Neem bijvoorbeeld Syriër Yusra Mardini, die als zwemmer meedoet, en vorig jaar nog zijn zwemkwaliteiten in moest zetten om de vluchtelingen met wie hij op een boot zat naar de kant te krijgen. Een team om op te letten. (Karel Smouter) De zelfgenoegzaamheid van linkse mensen Oké, dit stuk is nog van april, maar ik las het deze week en was zwaar onder de indruk. Emmett Rensin, journaliste bij het Amerikaanse medium Vox.com, gaat over de zelfgenoegzame, of zelfs arrogante stijl die in de afgelopen jaren om zich heen heeft gegrepen onder linkse en progressieve mensen. Ik moet zeggen dat het een beetje pijnlijk was om te lezen, omdat ik mijzelf erin herkende (met name m’n eerste boek, Met de kennis van toen, is geschreven in wat Rensin de ‘smug-style’ noemt). Maarten van Rossem is misschien wel het beste voorbeeld van iemand die in Nederland de ‘smug-style’ hanteert: andersdenken hebben bij hem zelden een andere moraal. Ze zijn meestal gewoon dom. Enfin - je moet er even voor gaan zitten, maar ik denk dat dit stuk voor velen een eyeopener zal zijn. (Rutger Bregman) Een lofzang op de scrimmage Ik heb een zwak voor scrimmages. Journalistiek volg ik liever hoe ploegen proberen het toeval uit te sluiten, hoe ze - soms tegen beter weten in - zaken proberen te controleren die nauwelijks te controleren zijn. Maar als liefhebber? Doe mij maar een scrimmage. Bij een goede scrimmage gaat alles gaat fout. De aanvallende ploeg probeert - succesloos - de bal in het doel te krijgen. De verdedigende ploeg probeert - al even succesloos - de bal weg te werken. Resultaat: een door incompetentie alsmaar hoger wordende opeenopstapeling van verdedigende en aanvallende wanhoop. De voetbalsite The Set Pieces publiceerde deze week een soort anatomie van de scrimmage. Een hilarisch stuk, waarin de auteur de scrimmage als een bioloog beschrijft. Goede scrimmages zijn er in diverse vormen, maar een kenmerk is volgens hem onontbeerlijk: ze hebben allemaal één onwaarschijnlijke wending méér dan je verwacht - zelfs al heb je de scrimmage al 87 keer gezien. (Michiel de Hoog) Geld verdienen aan het bedenken van een inkeping in een beschuitje Zestien jaar geleden bedacht Theo Tempels de inkeping in het beschuitje, waardoor je die zonder kruimelen uit de rol kunt halen. Hij vroeg een octrooi aan en spande sindsdien rechtszaken aan tegen alle fabrikanten die beschuit met inkeping op de markt brachten. Met succes. Nu heeft hij weer een zaak gewonnen tegen Continental Bakeries, bekend van het merk Haust. Camil Driessen van NRC Handelsblad maakte deze week een smakelijk portret van Tempels. (Thalia Verkade)Het beste van De Correspondent
Het ondenkbare gebeurt vaker dan je denkt: ouders die hun kinderen vermoorden Het Europese moordcijfer daalt al jaren gestaag. Toch blijft het aantal familiemoorden min of meer constant - de afgelopen twee weken alleen al waren er twee drama’s in Nederland. Wat drijft iemand om zijn familie of kinderen te doden? Ik vroeg het een moeder die haar dochters verloor, en de vader die hen om het leven bracht. Zo achterhaalde ik de motieven voor moord in het ogenschijnlijk veiligste domein: de familie. Supersociaal: de hele dag met je telefoon spelen Pokémon GO lijkt de ergste vermoedens over smartphoneverslaafde individualisten te bevestigen. Als correspondent Vooroordelen was ik benieuwd of dit vooroordeel klopt en besloot het spel uit te proberen. Ik ontdekte dat het tegenovergestelde waar is: niks gezelliger dan de hele dag (en nacht) naar je telefoon staren. Door deze denkfout worden Europese economieën in de vernieling geholpen Spanje en Portugal de boetes voor hun begrotingsexcessen kwijtschelden: slecht idee, teleurstellend, bewijs dat Europese regels een wassen neus zijn. Dat was vorige week zo ongeveer de reactie van Nederlandse pers en politici. Die maken zich blijkbaar drukker om de geloofwaardigheid van de naleving, dan om de geloofwaardigheid van de regels zelf. Als je inzoomt zie je: IS is haast verslagen. Zoom je uit, dan weet je wel beter De ondergang van IS in Irak en Syrië is een kwestie van tijd. Maar dat betekent niet dat het gevaar is geweken: afgelopen ramadan pleegden aanhangers van de terreurgroep aanslagen in twintig verschillende landen, met honderden doden tot gevolg. IS internationaliseert en in zeven vragen onderzoek ik waar het heen gaat. Waarom complotdenkers gelijk hebben over de media (ook al is van een complot geen sprake) De media als een complot om de Waarheid te onderdrukken teneinde de gevestigde orde te bestendigen: het is een theorie die langzaam maar zeker tot de mainstream van het politieke debat begint te horen. En het gekke is: de kritiek snijdt nog hout ook. Alleen niet om de redenen die de critici geven.Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!