Zo speelt de wapenlobby in Brussel de wetenschappelijke kaart

Onlangs schreef ik een stuk over hoe de wapenlobby haar invloed heeft doen gelden op de nieuwe regels voor het bezit van wapens die het Europees Parlement momenteel in behandeling heeft.

In dat verhaal figureerde ook de Italiaanse lobbyist Mauro Silvis, die in maart 2016 in het Europees Parlement een presentatie hield. In juli nam de dienstdoende commissie in het parlement veel van zijn suggesties voor ‘verbetering’ van de regels over.

Silvis zit ook in een ‘expert group’ van de Europese Commissie over vuurwapens. Namens de ‘European Association Civilian Firearms Manufacturers,’ meldt het Register of Commission Expert Groups.

Dat register is bedoeld om de transparantie van de beleidsvorming in Brussel te verhogen. Maar in dit geval schept het vooral duisternis. Want over de genoemde associatie is in het geheel niets te vinden.

Navraag bij de Commissie leert dat de onbekende naam een gebrekkige Engelse vertaling is van het ‘Institut Européen des Armes de Chasse et de Sport’ (IEACS), de Europese koepelorganisatie van fabrikanten van civiele wapens. Van die club is Silvis algemeen secretaris.

De website van de IEACS vermeldt trots dat ze in 1980 is erkend als een ‘internationale associatie met een wetenschappelijk oogmerk’ en dat de Europese Commissie de organisatie kort daarna heeft erkend als vertegenwoordiger van de industrie.

Ha, nu snap ik het, van een instituut met een wetenschappelijk oogmerk wil je natuurlijk graag de deskundigheid in huis halen.

Uit de vandaag online gegane vernieuwde website lobbyfacts.eu (neem er eens een kijkje, er is veel interessants te vinden) leer ik dat de IEACS wat betreft (officieel opgegeven) lobbybudget maar een kleine speler is. Maar als je jezelf maar slim als leverancier van wetenschappelijke argumenten presenteert, kun je blijkbaar ook met een kleine beurs grote invloed uitoefenen.