Vanuit de beboste Gurugu-bergen in Marokko kun je Europa zien liggen. Achter een gigantisch hek ligt in het dal, aan zee, de Spaanse enclave Melilla: een piepklein stukje Spanje in Marokko, dat grotendeels bestaat uit een golfbaan en een militaire kazerne. Dit is Europees grondgebied, en dus heb je er het recht om asiel aan te vragen.
In de Gurugu-bergen rond Melilla wachten ze hun kans af, de asielzoekers. Hun kans om over het hek te klimmen, zonder gepakt te worden door de grenswachten. Het is een vreselijk bestaan. Sommigen zitten jarenlang in de bossen, met nauwelijks eten, zonder dak boven hun hoofd, constant opgejaagd door politie. Ik was er in 2013, samen met correspondent Karel Smouter, en hoorde zelden zulke gruwelijke verhalen.
De asielzoekers komen voornamelijk uit West-Afrika, uit straatarme gezinnen die hun hoop hebben gevestigd op die ene zoon die werk gaat zoeken in Europa. De korte documentaire Diary of Hunger geeft in poetische zwart-wit beelden een zeldzaam inkijkje in hun levens.
De meest ontroerende scène is die waarin een jongen die over het hek heeft weten te klimmen zijn moeder belt. ‘Mama! Ik heb zoveel geleden mama!’ Hij barst in een onbedaarlijk huilen uit. ‘Ik heb het gehaald, mama!’ Te bedenken dat deze jongen waarschijnlijk geen asiel zal krijgen en in de illegaliteit zal belanden, is hartverscheurend.
Deze week tip ik jullie elke dag een documentaire, die gratis is te bekijken op de site van het IDFA.
/dc-useruploads-images/cca336952515458f9c071b64e39907eb.png)