Brad Plumer schreef vorige week op Vox.com een mooi stuk over Costa Rica’s wereldrecord: al twee maanden komt alle elektriciteit er van groene bronnen. Plumer laat twee dingen zien: hoe knap dat is, en hoe relatief dat succes is, omdat andere landen heel andere uitgangsposities hebben en dit succes niet zomaar kunnen kopiëren.
In Nederland kunnen we het bijvoorbeeld wel vergeten om energie op te wekken met stuwdammen, terwijl Costa Rica daar bijna tachtig procent van z’n stroom vandaan haalt. Nog een belangrijk punt waar Plumer licht op werpt: elektriciteit is maar het begin van de uitdaging.
In het artikel staat een aantal veelzeggende grafieken, met zogenaamde ‘energiestromen’ die laten zien welke energie Costa Rica ‘instroomt’ en waar die vervolgens wordt gebruikt.
Ik heb vergelijkbaar plaatjes voor de Nederlandse situatie even opgezocht, je vindt ze hieronder. Ze laten zien dat
1) Nederland ongelofelijk veel energie doorvoert, we zijn vooral dankzij onze havens een ‘energie-hub’ en verdienen daar goed aan;
2) Slechts een klein deel van ons fossiele-energiegebruik elektrisch is, en we dus voorlopig niet aan de volledige vraag kunnen voldoen met zonnepanelen en windmolens (terwijl die wel het debat overheersen);
3) De ‘gebouwde omgeving’ in Nederland de grootste energiegebruiker is, wat opnieuw bevestigt dat energieneutraal wonen een van de belangrijkste poten van het klimaatbeleid zou moeten zijn.
Stof tot nadenken.
Update 14 september: in een vorige versie van deze notitie stond ten onrechte dat we ‘nooit’ aan de volledige energievraag zouden kunnen voldoen met groene stroom.
/dc-useruploads-images/edbedf7b39474996b350088389cd702d.png)