‘De belangrijkste vertegenwoordiger van jouw kind houdt kritische ouders buiten de deur,’ schreef ik afgelopen juni.

Aanleiding van het stuk waren de klachten van verschillende ouderorganisaties over het functioneren van stichting Ouders & Onderwijs, de organisatie die, op kosten van het ministerie van Onderwijs, onderwijsvragen van ouders moet beantwoorden en de belangen van álle ouders moet vertegenwoordigen tijdens gesprekken met de overheid.

De belangrijkste vertegenwoordiger van jouw kind houdt kritische ouders buiten de deur Sinds 2014 worden álle Nederlandse ouders bij het ministerie van Onderwijs vertegenwoordigd door één landelijke ouderorganisatie: Ouders & Onderwijs. Maar hoe kritisch is die organisatie als ze volledig door het ministerie betaald wordt? ‘Dit is in strijd met het rechtvaardigheidsprincipe.’ Lees het verhaal hier terug

In deze update zet ik de klachten én de antwoorden van de staatssecretaris op een rij. Want de zaak is nog niet voorbij.

De klachten

De klachten van de landelijke ouderorganisaties waren van allerlei aard. Ze verweten Ouders & Onderwijs:

  • een gebrek aan transparantie (onder andere over het salaris van de directeur);
  • een gebrek aan kennis en slagkracht (zij stellen dat je geen kritisch lobbyist kunt zijn voor beter onderwijsbeleid en tegelijk als enige ouderpartij subsidie kunt ontvangen van het ministerie van Onderwijs);
  • een gebrek aan initiatief (belangrijke onderwerpen zoals de privacy van leerlingen of onderwijs aan asielzoekerskinderen worden niet op de agenda gezet);
  • ten laatste zou Ouders & Onderwijs misbruik hebben gemaakt van haar macht toen een ouderpartij met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) informatie over de stichting boven water probeerde te krijgen. Het zou aanleiding zijn geweest een bijeenkomst van deze ouderpartij niet meer te financieren.

Het artikel was voor SP-Kamerlid Tjitske Siderius aanleiding voor het van vragen aan de staatssecretaris van Onderwijs Sander Dekker (VVD). Inmiddels heeft Dekker de vragen

Ik licht er een paar opvallende antwoorden uit.

De antwoorden

Op de vraag of de staatssecretaris het wenselijk acht dat de verschillende ouderorganisaties zich niet vertegenwoordigd voelen door Ouders & Onderwijs, komt Dekker met een ontwijkend antwoord. Hij zegt dat de stichting ‘goed zijn best doet’ om invulling te geven aan de opdracht die zij heeft gekregen (vragen beantwoorden en ouders bijstaan).

De kritiek van de verschillende ouderorganisaties is voor hem geen reden om nu al te evalueren of Ouders & Onderwijs eigenlijk wel werkt. De formele evaluatie van Ouders & Onderwijs zal, zoals gepland, in 2017 plaatsvinden.

‘Naar aanleiding van het artikel en deze Kamervragen heb ik navraag gedaan bij Ouders & Onderwijs’

Voor het salaris van de directeur van Ouders & Onderwijs verwijst Dekker naar het financiële jaarverslag van 2015. Opmerkelijk, want daar is niet terug te vinden wat de directeur verdient. In het verslag worden alle salarissen in twee posten ondergebracht: ‘personeel’ en ‘overig personeel.’ Informatie over 2014 is er niet. Voor dit jaar is er een accountantsverklaring en een activiteitenplan. Daaruit kun je niet opmaken waar het geld aan uitgegeven is en hoeveel de directeur dus verdient.

Het opmerkelijkst vind ik het antwoord op de vraag of de staatssecretaris bereid is te onderzoeken of Peter Hulsen, directeur van Ouders & Onderwijs, ‘financiële consequenties heeft verbonden aan de aanvraag voor financiering van ouderorganisaties omdat zij een Wob-verzoek hadden ingediend’ - dit om meer inzicht te krijgen in de manier waarop Ouders & Onderwijs haar geld uitgeeft.

Dekker zegt daarop: ‘Naar aanleiding van het artikel en deze Kamervragen heb ik navraag gedaan bij Ouders & Onderwijs. Dit heeft mijn beeld bevestigd dat Ouders & Onderwijs op geen enkele wijze financiële consequenties heeft verbonden aan het al dan niet indienen van een Wob-verzoek door welke partij dan ook.’ Om zijn argument kracht bij te zetten, schrijft hij: ‘Ouders & Onderwijs is open over de voorwaarden voor een financiële bijdrage. Voor deze facilitering is een kader opgesteld.’

En nu?

Met andere woorden: de klachten van de verschillende ouderorganisaties, waaronder de grote landelijke oudervereniging Balans en het onafhankelijke platform ‘Ouders Online’, worden tot nader order genegeerd. Ouders & Onderwijs doet namelijk ‘goed haar best.’

Ondertussen weten we nog steeds niet wat de directeur van Ouders & Onderwijs verdient en waar zijn organisatie precies geld aan uitgeeft. En de klacht van twee ouderorganisaties dat zij financieel ‘gestraft zijn’ omdat zij zich achter een Wob-verzoek hebben geschaard, is ongegrond verklaard omdat Ouders & Onderwijs zélf ontkent dat deze, zoals de organisaties het noemen, chantage heeft plaatsgevonden.

Omdat een aantal ouderpartijen niet tevreden is met de antwoorden van Sander Dekker en via een Wob-verzoek de gevraagde informatie niet boven tafel kon krijgen, hebben zij een rechtszaak aangespannen. Op 12 oktober zal de rechtbank Noord-Holland een uitspraak doen.

De ouderorganisaties hopen dat de rechtbank de staatssecretaris zal verplichten inzicht te verschaffen in de besteding van de middelen door de stichting. En dat het ministerie ook zal verantwoorden wat de bestemming is geweest van het budget dat resteert uit de jaren 2014 en 2015.

Lees ook:

Het ministerie van Onderwijs maakt ouders monddood, aldus de jurist die voor hun kroost opkomt Onderwijsjurist Katinka Slump komt op voor de rechten van kinderen. Hard nodig, want Slump merkte meerdere keren dat de onderwijsrechten van kinderen moeten wijken voor de politieke belangen van het ministerie van Onderwijs. ‘Je mag mij niet laten kiezen tussen het belang van mijn cliënt en mijn eigen integriteit.’ Lees het verhaal hier terug Onze kinderopvang zou net zo goed zijn als de Zweedse. Is dat zo? Met kopjes als ‘Kinderopvang net zo goed als in Zweden’ schetst het bureau dat onderzoek deed naar de economische waarde van kinderopvang wel een erg zonnig beeld van de klanten van zijn opdrachtgever: de Brancheorganisatie Kinderopvang. Dit soort vertekende beelden kunnen beleidsmakers op het verkeerde been zetten – met slechte beslissingen voor kinderen tot gevolg. Lees het verhaal hier terug