Spring naar inhoud

Nog even over mijn stuk over Mark Rutte en cannabis: dit ging er mis (en zo gaat het weer goed)

Sommige mensen - ook op de redactie - hadden mijn vorige stuk op een andere manier geïnterpreteerd dan ik het had bedacht. Ik wilde laten zien waarom de argumenten van Mark Rutte niet relevant waren voor de discussie over het reguleren van de productie van cannabis. Maar er was veel verwarring over wat ik nu eigenlijk wilde zeggen. Had Rutte misschien zelfs een punt?

Ook verscheen het stuk op sociale media onder een kop die stelde dat cannabis ‘niet verslavend’ zou zijn. Dat is een stelling die ik zelf nooit zou opschrijven, de kop is daarom snel aangepast, maar bleef nog lang foutief op sociale media rondgaan.

Mij ging het erom dat het standpunt van Rutte - dat het reguleren van de achterdeur van cannabis ‘naïef’ is - niet ondersteund werd door de argumenten die hij aanvoerde. Ze varieerden van ongerelateerd (wiet is sinds de jaren zestig sterker) tot zwaar overdreven (cannabis is ‘heel gevaarlijk’). Hij noemde het spul ook ‘troep,’ in mijn ogen een teken dat hij de discussie niet serieus neemt.

Wat ik probeer te doen in mijn verhalen over drugs op De Correspondent is een discussie starten over hoe een volledig gereguleerd systeem er het beste uit zou kunnen zien. Maar als ik niet duidelijk zeg wat ik bedoel, lijkt het al snel alsof ik, als voorstander van regulering, bij voorbaat alles van de tegenstander onzin vind. Ook proef ik vaak de gedachte dat voorstanders van regulering drugs als cannabis zouden willen ‘vrijgeven,’ of dat ze zouden ontkennen dat cannabis risico’s met zich meebrengt. Het tegendeel is waar.

Mensen die voor regulering pleiten, zijn het erover eens dat middelen risico’s met zich meebrengen en dáárom aan regels gebonden moeten te zijn die verder gaan dan ‘het mag gewoon niet.’ Welke regels? Dat is de exact de discussie die we met elkaar zouden moeten voeren.

Ik dacht dat het daarom zinvol zou zijn aan te geven wat ik denk dat de discussiepunten zijn rondom het reguleren van de productie van cannabis, in plaats van slechts te wijzen naar degenen die naar mijn idee de discussie verdraaien.

Dus: Als we het hebben over de regulering van de achterdeur van de coffeeshop, waar moeten we het dan over hebben?

1. Wat gaan criminelen doen als cannabis gereguleerd is?

Drugs zijn enorm winstgevend gebleken voor mensen die snel veel geld willen verdienen.

In de Verenigde Staten zouden gangsters zich na het opheffen van het verbod op alcohol in

1933 massaal hebben toegelegd op heroïnehandel. Wat is daarvan waar? Zal in Nederland iets vergelijkbaars gebeuren? Verleggen drugscriminelen hun activiteiten naar afpersing en mensenhandel? Of gaan ze netjes meedoen aan een nieuwe legale industrie? Een zaak die ik uit wil zoeken.

2. Hoe vrij wordt de gereguleerde markt?

Van Amerikanen hoor ik dat in Colorado de idealisten met dreads zijn vervangen door snelle zakenmannen, in een markt die is uitgegroeid tot een miljardenindustrie. De vraag is wat een dergelijke commercie voor de volksgezondheid betekent. Reclame maken voor cannabis is in Colorado bijvoorbeeld toegestaan, hier niet. Welke belangen wegen het zwaarst in een commerciële markt?

3. Hoe controleer je de keten?

Een van de grote angsten bij een gereguleerde markt is de export, maar de import van ongecontroleerde producten is in een gereguleerd systeem ook een kwalijke zaak. Zo goed als alle hash in Nederland wordt op dit moment geïmporteerd, hoe moet dat in de toekomst? Is een keten die cannabis van zaadje tot zakje in de gaten houdt het zinvolst? En hoe duur is het om die te controleren?

4. Kan het duurzamer?

Op dit moment staan de meeste planten voor de coffeeshops binnen op zoldertjes en in verlaten bedrijfspanden. Volgens de electriciteitsleveranciers kost het verbruik van deze plantages net zoveel als alle huishoudens van de gemeente Den Haag. Dat is doodzonde van de CO2-uitstoot, want het gaat hier om een plant die het prima naar z’n zin zou hebben onder de Nederlandse zon.

5. Mag thuis kweken als hobby?

Wiet kweken mag niet, ook niet een paar plantjes in de tuin. Over het algemeen doet de politie niet zoveel als je vijf of minder planten hebt staan, maar regelmatig zijn er berichten dat de politie toch optreedt en planten vernietigt. Als de productie gereguleerd wordt, mogen hobbyisten dan ook kweken voor eigen gebruik? Aan welke eisen moeten ze voldoen?

6. Mogen mensen uit de huidige industrie meedoen met het nieuwe systeem?

Er zijn een hoop mensen met expertise die op dit moment in de schaduw werken. Ik was afgelopen weekend op een bijeenkomst waar ondernemers en activisten samenkwamen. Allemaal uitten ze de angst dat het reguleringsplan van D66 de kweek zou toevertrouwen aan een klein aantal grote partijen, in plaats van iedereen een kans te geven. Of die vrees terecht is, moet blijken uit toekomstige debatten.

7. Hoe kan regulering voldoen aan internationale verdragen?

Aan de ene kant kan je zeggen dat Nederland een gidsland kan worden in Europa op dit terrein door in te zetten op regulering, aan de andere kant zijn bestuurders bang dat Nederland dan alleen komt te staan omdat andere landen niet meewillen. Hoe de discussie over regulering verloopt, hangt ook af van wat andere landen doen. Het zou dus goed zijn als deze discussie snel internationaler wordt gevoerd.

Lees hier mijn stuk: ‘Beste Mark Rutte, dit klopt er (niet) van je argumenten tegen de regulering van wiet’ Over de Amerikaanse miljardenindustrie: onderzoeksbureau ArcView Market Research stelt dat het alleen in Colorado al om 6,7 miljard aan verkochte wiet gaat Lees hier over de politie-inval vanwege drie gevonden planten Lees hier mijn verhaal over wat er legaal mogelijk is in Nederland qua regulering
Journalist