Spring naar inhoud

Eindelijk zou bekend zijn wie Elena Ferrante écht is. Maar de - zoveelste - onthulling heeft iets onsmakelijks

Verdachte werd voor het laatste gesignaleerd in een elegant huis in een van de mooiste straten in Rome. Ze heeft kort grijsblond haar, is getrouwd met een Napolitaan en vertaalt Duitse romans.

Haar misdaad? Helemaal duidelijk is het niet en het eenmansrechercheteam zoekt driftig verder naar het doorslaggevende bewijs, maar er zijn ernstige vermoedens dat verdachte Anita R. achter het pseudoniem Elena Ferrante zit en dat ze een aantal erg goede romans heeft geschreven.

Dat beweerde de Italiaanse onderzoeksjournalist Claudio Gatti deze week in een geruchtmakend artikel, dat hij publiceerde in een paar vooraanstaande internationale media.

Het is het zoveelste deel in de ontmaskering van Elena Ferrante. Nieuw is dat het voor het eerst iets onsmakelijks heeft. Gatti’s onderzoek is niet gebaseerd op tekstanalyses, of op overeenkomsten tussen Ferrantes personages en mensen van vlees en bloed, maar op het – uiteraard – succesvollere principe follow the money.

Wroeten in financiële gegevens van de uitgeverij en de gemeente Rome, dubieuze anonieme bronnen, het opduiken van traumatische familiegeschiedenissen – het ruikt meer naar sensatiejournalistiek dan naar charmante, onhandige tekstanalyses.

Gatti rechtvaardigt zijn onfrisse zoektocht met een dubieuze redenering: Ferrante gaf zelf ooit aan dat ze de waarheid zou gebruiken zoals het haar uitkomt. Daarmee, zegt Gatti, verspeelde ze het recht om zich achter haar werk te verschuilen.

Een romanschrijfster de maat nemen vanwege haar losse omgang met feit en fictie. Alsof je de goochelaar belastert omdat hij zijn assistente helemaal niet écht doormidden heeft gezaagd.

Lees hier het geruchtmakende artikel in The New York Review of Books En lees hier ook mijn stuk over Elena Ferrante, waarin ik ook inga op haar identiteit En geef je hier op voor de Boekenclub van De Correspondent
Journalist, gespecialiseerd in literatuur