Donderdag, precies om middernacht, gingen de stemlokalen dicht. De laatste hardwerkende vrijwilligers, kringen om hun ogen, steken in hun rug, werden naar huis gestuurd. De stembriefjes werden verzameld en op een grote hoop gegooid, in een geheime, zwaarbewaakte locatie. Er hing een lucht van oude koffie en natte kranten. De verwarming deed het niet. Het grote turven kon beginnen.
Het resultaat van de eerste verkiezing van het boekenclubboek van de maand: De vegetariër van de Zuid-Koreaanse schrijfster Han Kang. Uit de vijf titels op de shortlist kozen jullie ervoor deze hoogst originele, veelgeprezen roman, die eerder dit jaar de internationale Man Booker Prize won, met elkaar te gaan lezen.
Dat wil zeggen: de meesten van jullie kozen deze roman. De vegetariër werd 39 keer genoemd. Daarmee bleef de Zuid-Koreaanse haar twee Franse achtervolgers - Laurent Binet en Louis-Ferdinand Céline - met een kleine marge voor. Binet (De zevende functie van taal) en Céline (Reis naar het einde van de nacht) haalden allebei 33 stemmen binnen.
Siegfried Lenz’ Duitse les haalde 28 stemmen, Peter Terrins Yucca 7. Het is zeker niet uitgesloten dat we in de toekomst een of meerdere romans van de shortlist gaan lezen.
Lezen jullie mee?
Maar eerst volgen we het advies van Arnon Grunberg op. Die noemde De vegetariër in zijn Voetnoot ‘een van de indrukwekkendste romans die ik de afgelopen tijd heb gelezen.’ Hij besloot met een vriendelijke aanbeveling: ‘Ik zou zeggen dat u dit boek moet lezen.’
Dat gaan we de komende weken doen. Volgende week geef ik wat meer achtergrondinformatie bij het boek: over de schrijfster, haar achtergrond, haar oeuvre, en de reacties op de roman. De week daarop zal ik het boek uitgebreid bespreken, en kunnen we samen dieper in De vegetariër duiken.
Hopelijk lezen en reageren jullie de komende weken met hetzelfde enthousiasme waarmee jullie titels suggereerden, bepleitten, en met een stem bekroonden. Heel veel dank daarvoor. Wat ons betreft was dit een buitengewoon inspirerend experiment, dat we graag herhalen - en dat naast een bijzonder boek van de maand een hele serie aan prachtige leestips heeft opgeleverd.
Meer over de boekenclub?
Deze maand mogen júllie kiezen welk boek we bespreken in de Boekenclub. Dus, wat wordt het?
Een experiment bij de Boekenclub van De Correspondent deze maand: nomineer een boek. Uit jullie tips kiezen we drie boeken waarop jullie later mogen stemmen. Dat boek bespreken we dan deze maand in de Boekenclub. Laat hier je voorkeur weten.
Dit is de boekenclub van De Correspondent in dertien veelgestelde vragen
De veellezer klaagt dat hij hoogstens één roman per week leest. De weiniglezer klaagt dat hij alleen nog maar op vakantie leest. Voor beide groepen ben ik de leesclub van De Correspondent begonnen. Ruim 2.700 lezers werden al lid. Lees je mee?
De roman Een klein leven is te mooi om waar te zijn, maar ook te lelijk om waar te zijn
Hanya Yanagihara bezorgt je kippenvel, rillingen, luidruchtige huilbuien, een gebroken, geheeld, en nog harder gebroken hart. De leeservaring van Een klein leven, dat we deze maand in de Correspondentboekenclub bespreken, is overweldigend. Maar dat is ook de zwakte van de roman.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
