Prima dat je een model maakt, Maurice de Hond, maar noem het dan geen peiling

Een verrassend bericht van Maurice de Hond: drie zetels voor de partij Denk. Maar dat kwam eigenlijk niet uit zijn peiling. De Hond bekeek wat extra data en besloot zijn uitkomst te verschuiven. Mag dat zomaar?

NRC publiceerde vanochtend een heel fijn diepgravend stuk over peilingen. Daarin werden de beperkingen besproken met de belangrijkste peilers, waaronder Maurice de Hond. Al snel volgde een Twitterfittie, waarbij Sywert van Lienden De Hond bekritseerde op zijn laatste peiling. Vanavond zaten ze samen bij De Wereld Draait Door.

Watskeburt? De Honds panel kwam op nul zetels voor de partij Denk. In zijn steekproef zitten echter weinig Nederlanders met een migratieachtergond. Daarom besloot hij wat andere data erbij te pakken: demografische data, uitslagen van de vorige verkiezingen en, jawel, stemgedrag bij het Eurovisiesongfestival. Het resultaat: drie zetels voor Denk.

Is het verkeerd wat De Hond doet? Nee en ja.

Nee, omdat peilingen nou eenmaal niet perfect zijn. Gebruik van andere data is daarom niet vreemd, misschien zelfs wenselijk. Kijk maar naar het razendpopulaire FiveThirtyEight van Nate Silver. Silver maakte een statistisch model op basis van verschillende databronnen, en zat vrij dicht bij de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen.

Maar ja, De Hond pakt het verkeerd aan. Het is onduidelijk hoe zijn schattingen precies tot stand komen. Cijfers die zo’n prominente rol spelen in onze democratie, hebben een bijsluiter nodig. Inclusief foutmarges.

Wat De Hond doet is geen peiling meer. Het is een statistisch model met allerlei aannames. Dus laten we het dan ook zo noemen.