Het wordt steeds duidelijker hoe ExxonMobil twijfel zaaide in het klimaatdebat. Desondanks is Rex Tillerson, de CEO van het olie- en gasbedrijf, door Donald Trump voorgedragen als Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken. Wat voor man is hij?
Ik schreef al eerder over de doelbewuste campagnes van ExxonMobil om twijfel te zaaien over de klimaatwetenschap. Maar in een nieuw verhaal in The New York Review of Books wordt de ‘strategie’ van ExxonMobil in een nieuw perspectief geplaatst. David Kaiser and Lee Wasserman, de beheerders van het Rockefeller Family Fund (RFF), leggen in het verhaal uit waarom zij hun investeringen uit ExxonMobil terugtrokken. Hoe ze onderzoeksjournalistieke projecten naar het bedrijf financierden. En vervolgens door Exxon worden beticht van een ‘samenzwering.’
Het is veelzeggend voor hoe het bedrijf in de wereld staat.
Ook veelzeggend: dat Rex Tillerson, de CEO van ExxonMobil, door Trump is voorgedragen als minister van Buitenlandse Zaken. Tillersons nauwe relaties met het Kremlin en met het Russische staatsoliebedrijf Rosneft zijn inmiddels bekend. Steve Coll, de auteur van het monumentale boek Private Empire: ExxonMobil and American Power, beschrijft in The New Yorker hoe Tillerson denkt en wat we van hem kunnen verwachten.