Een boek hoef je niet op te laden

Het lijkt ideaal om alleen een iPad mee naar school nemen. Een echte win-winsituatie: de leraar zal zijn nakijkwerk een stuk sneller doen, omdat er geen onooglijke handschriften meer ontcijferd hoeven te worden; alle verschillende boeken staan keurig gerangschikt in de iBooks-boekenkast en bovendien kan een leerling nooit meer zijn boeken vergeten. Ik zal daarbij geen last meer hebben van kramp in mijn hand tijdens het schrijven, een foutje zal makkelijker te corrigeren zijn, Tipp-Ex is overbodig en het allermooiste: een iPad hoef je niet te kaften.

Maar ik zal er maar geen geheim van maken dat ik er, na een dag gevuld met van internet overgenomen PowerPoints en YouTube-filmpjes die het halverwege toch niet blijken te doen, kinderlijk van kan genieten als ik een gekopieerd krantenartikel voor mijn neus krijg en ik niet hoef te swipen om de achterkant te kunnen lezen. Bovendien hoef ik een papiertje niet na iedere schooldag op te laden en kun je het zonder zorgen uit je handen laten kletteren, omdat het toch niet in duizend stukjes uit elkaar spat. 

Echt niet alle tieners eisen dat er voor elk gebruiksvoorwerp een ‘i’ staat

Noem me old skool, maar ik zie de voordelen wel in van die ‘ouderwetse’ schoolboeken. Allereerst leidt een boek je niet af van het studeren, iets dat wel gebeurt met een tablet of laptop. En dan heb ik het niet alleen over afleiding door internet. Als ik namelijk de Wi-Fi uitzet om me beter te concentreren, kan ik nog altijd kunstwerken op Paint maken. Als ik alleen mijn boek op mijn bureau heb liggen, kan ik me simpelweg beter concentreren.

En ik vind papier een meerwaarde hebben. De gedachte dat een leraar alle kranten heeft doorgespit om een bijpassend krantenartikel te vinden en dat met veel geduld twintig keer gekopieerd heeft, is zoveel beter dan de gedachte dat een leraar naar nu.nl is gegaan, een trefwoord heeft ingevoerd en vervolgens het beste resultaat blind heeft gecopy-pastet. Een krantenartikel op papier laat zien dat de leraar bezig is zijn lessen iets extra’s te geven. Daarnaast hoef ik echt niet overal een digitaal alternatief voor te hebben. Ik vouw met liefde ezelsoren en markeren doe ik graag met een markeerstift. Echt niet alle tieners eisen dat er voor elk gebruiksvoorwerp een ‘i’ staat.

Natuurlijk vind ik sommige digitale opdrachten nuttig. Maar lang niet altijd en ik wil wel dat m’n leraar weet hoe zijn laptop, beamer of iPad werkt. Anders zit ik tijdens lesuren liever met mijn neus in de boeken of maak ik de opdracht thuis wel. Ik pen honderd keer liever een goede aantekening over van het bord dan dat ik een lesuur lang naar een leraar moet kijken die uit alle macht Flash Player probeert te downloaden.

Deze column werd geschreven door Iris Oosterhoorn (16), leerling uit 5 vwo