Hot topic op het World Data Forum: leven en dood registreren

CRVS is een van de buzzwoorden van het congres. Een afkorting zo bekend in deze kringen, dat hij niet meer uitgelegd hoeft te worden. Civil Registration and Vital Statistics.

Een goed CRVS-systeem registreert voor elk persoon de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven - denk aan geboorte, huwelijk en dood. In Nederland en België is dat zo normaal dat je er niet meer bij stilstaat.

Maar dat is niet overal zo. Hier op de conferentie hoor ik: in meer dan honderd landen bestaat er geen compleet bevolkingsregister. Zo wordt geschat dat zo’n kwart miljard kinderen onder de vijf jaar niet geregistreerd staan.

Waarom dat erg is? Als je aanspraak wilt maken op bepaalde rechten, moet je vaak aantonen dat je bent wie je zegt dat je bent. Bij het aanvragen van een uitkering, het ontvangen van gezondheidszorg, het registreren van het land dat je bezit.

En dus beland ik bij een sessie gewijd aan innovaties op het gebied van CRVS. Ik hoor over het digitaliseren van papieren documenten in Zuid-Afrika, over elektronische identiteitskaarten op Mauritius en over samenwerking met bedrijven in de Filipijnen.

In dat laatste land bestaat trouwens geen nationaal id-systeem, vertelt de vrouw van het Filipijnse CBS. (En ook geen scheiding, voegt ze eraan toe.) Want sommigen vinden dat te veel ‘Big Brother.’

Dat gevoel begrijp ik wel. Data kunnen, denk ik, een groot verschil maken. Maar hoe zit het met privacy? Wat als de data in de handen komen van de verkeerde mensen? En als systemen in Nederland soms al zo knullig in elkaar zitten, hoe gaat dit allemaal werken in landen met minder geld en kennis?

Ik luister nog even door hier in Kaapstad. Wordt vervolgd.