De makers van There Once Was An Island beantwoordden jullie vragen over hun film en de mensen op het eiland Takuu

Vorige week vertoonden we de documentaire There Once Was An Island op De Correspondent. De regisseur en producent beantwoordden jullie vragen over weerbaarheid, onze reactie op klimaatverandering en de noodzaak van streng overheidsbeleid om de uitstoot terug te brengen.

Takuu is een eiland in de Grote Oceaan, 250 kilometer ten noordoosten van Bougainville, Papoea-Nieuw-Guinea. Het eiland is zo plat als een pannenkoek, herbergt ongeveer vierhonderd mensen en hun twaalfhonderd jaar oude cultuur. De zee peuzelt hun land op en verzilt de bodem waarop hun gewassen groeien.

Gevraagd hoe ze op het idee kwamen om deze film te maken, schreef regisseur Briar March: ‘I wanted to make a film about climate change, and I was taken by the thought of a whole island being [affected] by sea level rise and what this might mean for the people living there. To me it felt like a microcosm of a macrocosm, the island could in some ways resemble our planet, and looking at the responses people have to climate change, could in some ways reflect all of our responses.’

Hoe zouden we ervoor kunnen zorgen dat meer mensen actie ondernemen tegen klimaatverandering, vroeg een van jullie. Producent Lyn Collie: ‘I think what will rouse ordinary Westerners to demand and create change is when they see climate change directly and significantly impacting their immediate personal and economic outcomes.’

De individuele acties van bewuste burgers in het Westen zijn onvoldoende om het probleem beheersbaar te maken, schreef Collie. ‘Individual consumer responses are not going to work - it’s like asking the whole world to go on a carbon ‘diet’, and there’s always a good chunk of people (particularly in the US) who consider climate change to be a ‘political’ issue they can simply disagree with.’

Overheden moeten actie ondernemen, stelt Collie. De beste strategie om dat af te dwingen is volgens haar: alles tegelijk proberen. ‘The best strategy I can think of is to try everything (educate (through things like our film!), regulate, new tech, consciousness-raising, political protest, economic arguments, lobbying, public service announcements and PR) and hope that we can build enough momentum to keep the process around global reduction of CO2 emissions moving forward.’

Omdat ik vermoed dat niet iedereen de bijdragen heeft gelezen, deze notitie om jullie erop te wijzen. Je leest de bijdragen via de links hieronder.