Oproep: Wil je jouw ervaringen met schulden of de schuldenindustrie met mij delen?

Ik wil het met jullie hebben over een enorm probleem. Een probleem waar niemand in Den Haag aandacht voor heeft: de absurde manier waarop we in Nederland omgaan met mensen met schulden.

Ik heb mij nu drie maanden verdiept in de Nederlandse schuldenindustie. Drie dingen zijn in deze tijd duidelijk geworden:

• Mensen met schulden zijn een verdienmodel geworden - voor een industrie van incassobureaus, deurwaarders, bewindvoerders en ook de overheid.
• Mensen met schulden moeten zich door een Byzantijnse bureaucratie banen om van die schulden af te komen.
• Dit alles interesseert politici nauwelijks. Dat zeg ik niet zomaar: dat blijkt uit hun stemgedrag in de Tweede Kamer.

Ik had er geen idee van. En volgens mij hebben veel Nederlanders nog altijd geen idee. Het is een beetje als met al die boze Groningers: als je niet in Groningen woont, is het makkelijk te negeren. Je ervaart zelf geen aardbevingen. De media berichtten er tot voor kort nauwelijks over. Dus ze bestaan niet.

Als het incassobureau je van je stemrecht berooft

Mijn artikelen over de schuldensituatie zorgden voor een onuitputtelijke stroom anekdotes in mijn mailbox van mensen die in het schuldengat zitten of zaten.

Na een paar verkeersboetes werd hij aangemerkt als ‘probleemgeval’. Hij belandde in de gevangenis

Die anekdotes doen – en dan vooral in combinatie met de vele schijnheilige reacties van politici – je bloed koken. Zo hoorde ik over iemand die een paar verkeersboetes kreeg en een stokoude drugsveroordeling op zijn naam had staan. Hij werd aangemerkt als ‘probleemgeval’. ‘Nadat hij de betaaltermijn van die boetes had overschreden, werd hij opeens ‘in gijzeling genomen’. Dus: in de gevangenis gezet, op 150 kilometer van zijn woonplaats, werk, vrouw, kinderen en huisdieren.’

Of de man die vertelde dat hij zijn kiesrecht was verloren door een incassobureau. Hij had zijn huur opgezegd en was bij een vriend gaan logeren - een paar maanden, om uit de geldproblemen te komen. Door onderzoek van het incassobureau was hij uitgeschreven bij de gemeente. Op 31 januari was hij ‘niet-ingezetene’, en dus kreeg hij geen stempas. De Kiesraad, de Nationale Ombudsman, de Tweede Kamer - niemand kon hem helpen.

Het kan en moet beter, dus denk mee

De komende tijd wil ik met meer van dit soort mensen in gesprek over de schuldenindustrie. Ik wil problemen blootleggen, diagnoses stellen en tot oplossingen komen. Ik doe dit, omdat ik dingen wil veranderen. Ik ben oprecht boos over al die wetten die geboren zijn uit wantrouwen. Ik wil in gesprek, omdat ik denk dat het beter kan. Met zijn allen kunnen we een betere manier verzinnen om de schuldenindustrie in te richten. Met een beetje geluk kunnen we aan het eind van deze serie zelfs een initiatiefwet formuleren en voorleggen aan de Tweede Kamer. Ik ga zorgen dat er wat gebeurt.

Daarom deze oproep: zit je zelf in de schulden, heb je in de schulden gezeten of werk je met mensen met schulden - ik wil graag van je horen. Ook als je anoniem wilt blijven. Ik ben vooral op zoek naar:

• Persoonlijke ervaringen van mensen met schulden, of mensen die werken met schulden.
• Praktijken of regels waar je als hulpverlener, deurwaarder of bewindvoerder tegenaan loopt.
• Voorbeelden van hoe het wel zou kunnen werken.

Je kunt mij mailen (jesse@decorrespondent.nl), Facebooken, of zelfs een brief sturen.

Meer lezen over schulden?