Benieuwd hoe ik Shells klimaatfilm in handen kreeg en waarom ik zo kritisch ben op het bedrijf?
Toen ik eind februari naar buiten kwam met een 25 jaar oude klimaatfilm van Shell en een reconstructie op basis van interne documenten, hing ineens een van de beste klimaatjournalisten ter wereld aan de telefoon.
Hij was benieuwd hoe ik aan dit materiaal was gekomen en hoe ik tijdens mijn onderzoek gebruik had gemaakt van de expertise van Correspondentleden.
De man die me benaderde was Andrew Revkin. Hij schreef achttien jaar lang voor The New York Times. De vele honderden stukken over klimaatverandering en energie op zijn blog Dot Earth waren vaste prik voor iedereen die in het onderwerp geïnteresseerd is. Onlangs is hij naar de Amerikaanse onderzoeksjournalistieke organisatie ProPublica verkast om aan langer lopende projecten te werken.
De geluidskwaliteit van ons Skypegesprek was aanvankelijk onder de maat, dus ik kon het niet eerder plaatsen. Maar vorige week bleek Revkin een oplossing te hebben gevonden. Nu dus met enige vertraging, voor de liefhebber.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost
tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken
diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in
hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er
gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote
behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht
op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen
wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
