Het beste uit andere media

Een ode aan de plattelandscultuur Filmmaker Geertjan Lassche volgde een jaar lang twee hechte vriendengroepen uit Overijssel; tieners uit Espelo en twintigers uit Nieuwleusen. Zonder commentaar zien we de jongens (want de jongens spelen de hoofdrol) in alle vrijheid rommelen op en rond de boerderij. Ze sleutelen aan autowrakken, zetten hun eigen bierkeet in elkaar, hossen op schuurfeesten en bouwen samen aan een gigantisch vreugdevuur. Werk en vrije tijd vloeien in elkaar over. Het Overijsselse land, dat voortdurend op zijn zonnigst is, lijkt een grote speeltuin. De meisjes spelen in dit alles een opmerkelijke bijrol, maar de filmmaker laat het eventuele oordeel aan de kijkers. Niemand wordt voor lul gezet of aangeklaagd in deze respectvolle, bescheiden film, die van mij nog wel vier uur had mogen doorgaan. (Nina Polak, correspondent Cultuur) VPRO: Brommers kiek’n (Kijktijd: 89 minuten) De drie kampen in Donald Trumps Witte Huis Donald Trumps strijd om het presidentschap is al gestreden, maar direct onder hem is nog altijd een felle machtsstrijd gaande. In het kantoor naast Trump zit schoonzoon Jared Kushner, een van zijn belangrijkste adviseurs en uitgemaakt voor ‘liberaal-democraat in schaapskleren’; daarnaast is de werkplek van Steve Bannon, de man die het rechts-nationalistische geluid in het Witte Huis vertegenwoordigt; helemaal aan de andere kant van de gang tref je Reince Priebus, die de brug naar het Republikeinse establishment vormt, maar als stafchef een opvallend marginale rol vervult. Vanity Fair hoorde van ingewijden hoe Trump in dochter Ivanka Trump (die een verdieping hoger haar eigen kantoor heeft) steeds vaker een luisterend oor vindt en hoe adviseur Stephen Miller de nieuwe Witte Huis-ideoloog wordt. En waar is Kellyanne Conway eigenlijk gebleven? (Riffy Bol, socialemediaredacteur) Vanity Fair: ‘The Inside Story of the Bannon-Kushner Civil War’ (Leestijd: 32 minuten) Vanlife: permanent op roadtrip, op jacht naar likes Zoek op Instagram met de hashtag #vanlife en je wordt overspoeld door de prachtigste plaatjes van oude busjes (meestal Volkswagens) op exotische plekken (meestal in Amerikaanse natuurparken), bewoond door dertigers (meestal witte heterostellen) die permanent op roadtrip zijn. Jaloersmakend allicht, maar zoals deze reportage van The New Yorker laat zien, is het ook gewoon hard werken om het perfecte socialemediaplaatje in stand te houden (laat staan die onmogelijke yoga-pose-op-de-rand-van-de-waterval). Helemaal als je, zoals de geportretteerde #vanlifers, deels moet leven van product placement door merken die zich op sociale media graag laten vertegenwoordigen door dit soort micro-influencers. Maar: het is niet alleen maar buitenkant. Achter de verhalen van de #vanlifers lees je ook de existentiële problemen waar veel millennials mee worstelen: wel een diploma, maar ook een dikke studieschuld en voorlopig geen uitzicht op een baan - laat staan een huis. Dan maar één op wielen. (Hans Pieter van Stein Callenfels, eindredacteur) The New Yorker: ‘#Vanlife, The Bohemian Social Media Movement’ (Leestijd: 25 minuten) ‘Aan elke wapendeal kleeft de geur van illegaliteit’ Het is misschien niet heel verrassend: in de internationale wapenindustrie is winst belangrijker dan mensenlevens. Maar hoe de documentaire Shadow World dat vertelt, is erg goed. De film van Johan Grimonprez, gebaseerd op het gelijknamige boek van Andrew Feinstein, combineert archiefbeelden met onderzoeksjournalistiek en laat zo zien dat aan bijna élke wapendeal een ‘geurtje van illegaliteit kleeft,’ zoals de regisseur het zegt. En dat raakt niet alleen landen in oorlog, maar ook het Westen. Zo wordt een wapenlobbyist aangehaald die als taak had politici om te kopen met vrouwen en andere cadeautjes. ‘Het ging om een miljardendeal die me slechts 60.000 euro aan callgirl-bezoekjes heeft gekost. Goede deal dus,’ aldus de lobbyist in de film. Zeker zien! (Andreas Jonkers, eindredacteur) VPRO: Shadow World (87 minuten) Zo word je verliefd op veilige digitale communicatie Je hoeft als schrijver niet heel erg je best te doen om uit te leggen dát veilige digitale communicatie belangrijk is. Als je nog iets beter je best doet, kun je ook goed beschrijven hoe je dat doet: veilig communiceren. Maar je moet een heel grote zijn om een stuk te kunnen schrijven waarin je voor iedereen encryptie invoelbaar maakt, waarin hogere wiskunde een emotionele lading krijgt en de uitleg van forward secrecy het gevoel van een goede romcom oproept. Quinn Norton is een heel grote. De journaliste schreef een prachtig verhaal over haar grote liefde en, wel, encryptie dus. Meer zeg ik niet. Lezen! (Maurits Martijn, correspondent Technologie & Surveillance) Backchannel: ‘Love in the Time of Cryptography’ (Leestijd: 13 minuten) Kunnen we onze computers straks nog wel vertrouwen? Een ziekenhuis gebruikt een computerprogramma om diagnoses vast te stellen. Op het gebied van het herkennen van schizofrenie blijkt het programma erg goed te werken. Een probleem: de artsen hebben geen flauw idee hoe de computer deze diagnose stelt. In dit mooie artikel in Technology Review behandelt de auteur een belangrijk nieuw vraagstuk. Kunstmatige intelligentie, en in het bijzonder Deep Learning, ontwikkelt zich zo snel, dat de mens moeite heeft haar bij te houden. Als het gaat om advertenties is dat niet zo’n groot probleem. Maar bij het gebruik van dit soort kunstmatige intelligentie op het slagveld, in zelfrijdende auto’s of in ziekenhuizen moet de mens de logica van de computer kunnen volgen. (Dimitri Tokmetzis, correspondent Veiligheidsindustrie) Technology Review: ‘The Dark Secret at the Heart of AI’ (Leestijd: 15 minuten) Deze vier mensen bepaalden het lot van 3.000 gevluchte weeskinderen Gisteren vond de uitreiking van de European Press Prize plaats in Amsterdam, een prijs voor de beste Europese journalistiek. Een van de drie winnaars in de categorie Distinguished writing was Dialika Neufeld van het Duitse weekblad Der Spiegel. Haar aangrijpende verhaal gaat over de 3.000 gevluchte weeskinderen die het afgelopen jaar in Berlijn arriveerden - en de vierkoppige staf van het jeugdcentrum die zich over hen ontfermde. Onder leiding van Danilo van der Heide, wettelijke voogd van al deze kinderen, proberen de medewerkers zo goed mogelijk voor ze te zorgen. Maar ze kunnen maar maximaal vijftig kinderen per persoon aan. De rest is te laat, en sommige kinderen zijn al verloren. Van der Heide tegen Neufeld: ‘We kennen de kinderen niet eens meer. We weten niet wie contact met ze heeft. Ze zijn verloren en criminelen in de dop.’ (Maaike Goslinga, International Editor) Der Spiegel: ‘Stiefvater Staat’ (Leestijd: 20 minuten)

Het beste van De Correspondent

Onthulling: Nederland stoot veel meer broeikasgas uit dan de overheid beweert De Nederlandse uitstoot van het gevaarlijke broeikasgas methaan is niet met 43 maar met 20 procent gedaald sinds 1990. Dat blijkt uit metingen die nog niet eerder in de aandacht zijn geweest. Dit heeft grote gevolgen voor het Nederlandse klimaatbeleid. Lees het verhaal van Han hier terug Boer zoekt vrouw: lieflijke datingshow of meedogenloze reality-tv? (Of allebei) Welke ervaringen scheppen het moderne leven? Boer zoekt vrouw op zondagavond, bijvoorbeeld. Het huidige grimmige seizoen toont de ware aard van het programma: meedogenloze reality-tv met een vertederend randje. Lees het verhaal van Nina hier terug Hoe de onderwijsinspectie zélf bijdroeg aan de verslechtering van het onderwijs De onderwijsinspectie luidde vorige week de noodklok: het Nederlandse onderwijs zou de sociale verschillen vergroten. Maar de inspectie zou meer mogen reflecteren op haar eigen rol daarin. Lees het verhaal van Jan hier terug Zo kan Shell wél een klimaatvriendelijk bedrijf worden Shell adviseert aandeelhouders tegen een belangrijke groene resolutie te stemmen. Een gemiste kans die illustratief is voor het gebrek aan visie bij de oliegigant. Wat is ervoor nodig om Shell wél te laten veranderen? Lees het verhaal van Jelmer hier terug Het zelden vertelde verhaal over het Nederlandse drugsbeleid dat wél slaagde Vraag je je weleens af waarom de portieken van flats en stations nooit meer blauw kleuren? Als je weet hoe succesvol het Nederlandse heroïnebeleid is, moet er voor andere drugs ook iets te verzinnen zijn. Lees het verhaal van Thijs hier terug