Deze week op De Correspondent: geen film óver, maar mét zelfmoordterroristen
Het is zo’n groep waar we vaak óver praten, maar nooit mee praten. Zelfmoordterroristen. De film Dugma: The Button volgt vier mannen die van plan zijn zichzelf op te blazen. Met dank aan Movies that Matter kunnen we hem tot woensdag hier vertonen.
De wachtlijst is lang. Soms moet je maanden wachten, soms jaren. Soms denk je dat je aan de beurt bent, maar wordt jouw opdracht op het laatste moment toch aan iemand anders gegeven. Soms ben je al op pad, gebeurt er iets onverwachts en moet je onverrichter zake terugkeren. Soms weet je het even niet meer.
Het is een onzeker leven, als zelfmoordterrorist.
In de film Dugma: The Button, die we in samenwerking met Movies That Matter op De Correspondent vertoonden, volgen we een aantal mannen dat van plan is zichzelf op te blazen. Ze staan op ‘de lijst’ van Jabhat Al-Nusra, de Syrische tak van Al-Qaeda, die vecht tegen het Syrische regeringsleger.
De film is een onwaarschijnlijk intiem portret van een groep mensen waar al te vaak óver wordt gesproken, maar bijna nooit mee.
Dit zijn geen monsters
En door de intimiteit - de manier waarop ze filmpjes van hun kinderen laten zien, samen de afwas doen, bellen met hun moeder - zet de documentaire het beeld dat we van hen hebben volledig op z’n kop.
Natuurlijk: hun acties zijn onvergeeflijk. Maar dit zijn geen monsters. En zelfs geen fanatici. Dit zijn mensen met een sterk geloof, maar ook mensen met twijfels, mensen die advies zoeken, mensen die van hun kinderen houden.
Dit zijn twijfelende moslims
Een van de mannen komt uit Groot-Brittannië. Aan het begin van de film lijkt hij een van de meest fanatieke strijders - overtuigd van het pad dat Allah voor hem uitgestippeld zou hebben. Maar terwijl hij wacht op zijn martelaarsbeurt, trouwt hij en raakt zijn vrouw zwanger. Langzaam slaat de twijfel toe. Kan hij hen alleen laten? Is hij dan een goede of een slechte moslim?
Een andere man komt uit Saoedi-Arabië. Vol trots laat hij zijn gepantserde truck vol explosieven zien. En de knop - de dugma - die hij straks moet indrukken. Al even trots toont hij een foto van zijn dochtertje van anderhalf. Hij is ervan overtuigd dat ze elkaar in het paradijs zullen terugzien.
Het treurigste vond ik de jonge jongens die zeggen niks hebben om voor te leven. ‘En krijg ik daar dan 72 vrouwen?’ vraagt er een aan een oudere strijder. ‘Vrouwen? Denk je echt alleen daaraan? Je gaat het gezicht van Allah zien!’ antwoordt de oudere man. De jongen knikt beteuterd.
Trek een uur uit voor deze film, en je kijkt nooit meer hetzelfde naar het nieuws als er wéér zo’n zelfmoordaanslag is.
Meer weten?
Komt een land bij de dokter
Michelle van TongerlooAls straatarts ziet Michelle van Tongerloo dagelijks hoe ingewikkeld helpen is geworden. In haar boek Komt een land bij de dokter laat ze zien hoe het beter kan.
