Ze dook onder na bedreigingen. Dat bewijst haar gelijk, vindt Anne Fleur Dekker

Toen ze eind maart een interview gaf in een debatcentrum en even buiten stond, stormde een vreemde man op de linkse activist Anne Fleur Dekker (23) af. Voor haar neus hield hij halt en zei tegen degene die hij aan de telefoon had: ‘Ze is hier. Ze staat recht voor me.’

Dekker vluchtte naar binnen en werd direct daarna onder begeleiding teruggebracht naar het onderduikadres waar ze toen al even zat.

Wie de man was die haar intimideerde? En waar hij vandaan kwam? Dekker: ‘Een uur eerder had een account van Pegida getweet dat ze naar me op zoek waren. Ik vermoed dat zij het waren.’

Waarom Dekker zo moeilijk te plaatsen is

Dekker, zelfbenoemd milieuactivist, feminist, antifascist, antikapitalist, marxist en schrijver, organiseert demonstraties tegen fascisme en uitsluiting, geeft lezingen over milieu en gelijkheid en schrijft opiniestukken voor een aantal sites.

Doortrapt, onhandig, mediawijs, naïef, idealistisch, radicaal: hoe je Dekker wilt zien, is voor interpretatie vatbaar. In elk geval is ze fel: ‘Nederland moet zo links mogelijk worden. Alleen links gaat ons redden want alleen links wil uitsluitende processen aanpakken, in plaats van zich blind te staren op de symptomen ervan.’

Precies deze dualiteit zorgt ervoor dat alles wat Dekker zegt onder een vergrootglas terechtkomt. Dat ze haat én steun krijgt

Zo sprak Dekker kort geleden op het Marxismefestival. Of ze zich niet bedreigd voelt, zo in het openbaar? ‘Er zijn sprekers die nog erger bedreigd worden, zoals Sylvana Simons, dus ik voel me veilig.’

Dit zou je kunnen uitleggen als: ‘Simons is de bliksemafleider als er iets misgaat.’ Je zou dit ook kunnen uitleggen als: ze vertrouwt dat de beveiliging op orde zal zijn als Simons er spreekt.

Precies deze dualiteit zorgt ervoor dat alles wat Dekker zegt onder een vergrootglas terechtkomt. Dat ze haat én steun krijgt.

Waarom Dekker bedreigd werd

Toen die man opeens tegenover haar stond, werd ze al een aantal weken bedreigd. Op straat bleef het meestal bij schelden, in de bus naar haar oma had iemand ‘verrader’ gesist. De echte bagger kwam via Twitter, Facebook en e-mail.

De aanleiding? Een kort opiniestuk op de linkse site Joop waarin ze zegt dat lijsttrekker van Forum voor Democratie Thierry Baudet zich seksistisch, misogyn en racistisch uitlaat. Ze noemt hem ook ‘een Wilders in schaapskleren.’ Daarna worden haar tweets doorgespit en twee berichten uitgelicht.

In het ene zegt ze een taart te willen gooien op Baudet. In het ander, een reactie op een PVV’er die had getweet dat ze het een ludieke actie zou vinden om met vijfhonderd man stenen naar een moskee te gaan gooien, had Dekker gezegd dat ze stenen gooien op Geert Wilders ook wel ‘ludiek’ zou vinden.

De taarttweet werd door haar tegenstanders uitgelegd als bedreiging: Pim Fortuyn kreeg een taart in zijn gezicht kort voor hij vermoord werd. De stenentweet leidde tot een gephotoshopt plaatje van Dekker met hoorns, dat het internet over ging nadat Wilders het retweette.

Ook op dat plaatje: de claim dat Dekker PVV-stembiljetten had laten verdwijnen toen ze voorzitter was van een stembureau. Maar Dekker was nooit voorzitter. Naar eigen zeggen omdat ze het te druk had, volgens de Hilversumse burgemeester Pieter Broertjes omdat ze een te uitgesproken politiek profiel had voor die positie.

Na de tweets, duivelsplaatjes en het stukje op Joop verschenen op de rechtse blogs The Post Online, GeenStijl en de Dagelijkse Standaard tientallen artikelen over ‘GroenLinks-extremist,’ ‘Mevrouw Zedong’ en ‘Anne Zeur Mekker.’^*

Wat haar in en onder de stukken werd toegewenst? Denk vooral aan wat er gebeurde toen GeenStijl recent opriep een Volkskrant-redacteur te beledigen. In ieder geval werden de bedreigingen zo serieus, dat Dekker onderdook.

Wat Dekker allemaal kwijtraakte

Het is nu anderhalve maand later en ik ontmoet Dekker op een terras in een drukke stad. Het is kermis en het gaat net over Baudets ‘baantjescaroussel’-uitspraken als de draaimolen begint te denderen.

Wat ze kwijtraakte? ‘Een gevoel van veiligheid in mijn eigen huis, een paar vrienden, de vrijheid om….’

Dekker lacht hartelijk. Ze zit met haar rug tegen de muur en heeft uitzicht op de mensen die voorbijkomen. Af en toe raakt ze afgeleid en sterft haar zin in de kermisruis. Bijvoorbeeld als ze vertelt wat ze in korte tijd is kwijtgeraakt: ‘Een gevoel van veiligheid in mijn eigen huis, een paar vrienden, de vrijheid om….’

Ook haar werk kwam onder druk te staan. De gemeenteraad waarin Dekker actief was ontving bedreigingen, net als de Hilversumse GroenLinksfractie waarvoor ze werkte. Ook het bedrijf waarvoor ze de sociale media deed ontkwam niet aan de haatcampagne. Dekker verloor haar baan en verliet de fractie omdat ze zich niet gesteund voelde.

Wat Dekker nog meer over zich heen kreeg

Naast haat kreeg Dekker de afgelopen maanden veel steun. Met name na haar optreden bij de talkshow Pauw vorige maand. Ze was uitgenodigd om te praten over de taart-en-stenen-tweets, maar voor uitleg kreeg ze geen ruimte.

Dekker: ‘Na de uitzending was er een borrel waar ik Jeroen een paar keer probeerde aan te spreken, maar hij liep gewoon weg. Zijn redactie kwam wel naar me toe, die hadden in de gaten dat er iets mis was gegaan.’

Daar stortten Parool-columnist Theodor Holman en GeenStijl-redacteur Bart Nijman zich op Dekker. Samengevat: Holman wilde haar neuken omdat hij activistes spannend vindt, Nijman vond haar zo vervelend dat hij haar voor zijn blog wilde hebben.

De drie dronken koffie om een en ander uit te praten en Nijman bood Dekker een column op GeenStijl aan. Ze zei ja. De aankondiging op GeenStijl kwam op een zaterdagochtend. Op zaterdagmiddag publiceerde Dekker op Joop.nl: ‘Waarom ik toch niet voor GeenStijl ga schrijven.’

Wat er misging

Ze noemt het aanbod van GeenStijl achteraf ‘een loverboytruc.’ Eerst iemand afbranden en dan, op het zwakste moment, iemand verleiden. Goed, Dekker zei ja tegen GeenStijl, maar op het terras benadrukt ze dat vooral uit angst gedaan te hebben.

Het argument dat ik direct in gesprek kon met de mensen die me bekritiseren, sprak me aan

‘Het argument dat ik direct in gesprek kon met de mensen die me bekritiseren, sprak me aan. Maar ik zei ook ja omdat ik hoopte dat het pesten dan zou ophouden. Ik kon niet meer. Plus: door die hele haatcampagne ben ik een deel van mijn inkomen kwijtgeraakt. Ik kon het geld goed gebruiken.’

Dekker zegt Nijman niet meer te hebben gesproken na de stukgelopen samenwerking. De reactie van GeenStijl op haar terugtrekking? ‘Nou. Die danspaal die we voor een paar duizend piek op de redactie hadden gezet, kan d’r weer uit. Anne Fleur komt toch niet voetballen met de grote jongens.’

En wat Dekker nu gaat doen

Wat nu? Dekker is een stuk minder actief geworden op sociale media. Ze houdt haar telefoon omhoog: ‘De Twitterapp heb ik weggegooid, dat scheelt veel. Op Facebook zit ik ook minder. Ik probeer alleen te kijken naar e-mails en persoonlijke berichten.’

Dekker wil zich de komende tijd vooral toeleggen op het schrijven en organiseren van demonstraties. Ze heeft nergens echt spijt van. Niet van het Joop-stuk, niet van de tweets, niet van Pauw. GeenStijl zit haar wel dwars: ze vindt dat ze eerder had moeten besluiten níet voor dat medium te gaan schrijven. Ze checkt Twitter via haar browser. ‘Nijman heeft me ontvolgd, haha.’

Van de rechtse haat is ze voorlopig niet af. Volgens Dekker betekent dit dat ze iets wezenlijks te pakken heeft. ‘Ik hou dit vol omdat ik weet dat ik gelijk heb. Mensen steigeren omdat ik ze op een zere plek raak. Als je complete onzin verkoopt, dan lachen ze om je. Maar dit raakt ze en dat doet pijn.’

Bijna iedereen heeft het erover, maar wat is het verhaal van de betrokkenen zelf? Elke maand ontleed ik een mediastorm of portretteer ik iemand waarover in de media vooroordelen zijn ontstaan. Volgende maand een nieuw verhaal.

Lees ook: