Onderzoeksjournalistiek, mede mogelijk gemaakt door mensen als jij
Het is best een vreemd gevoel: sollicitatiegesprekken voeren met mensen met indrukwekkendere cv’s dan jijzelf.
Zulks was het geval tijdens de gesprekken die ik begin deze maand voerde met de kandidaten voor Research Director van de Membership Puzzle Project, onze samenwerking met de New York University waarin we onderzoeken hoe we De Correspondent het beste naar het internationale podium kunnen brengen. Trots waren we dan ook dat onze uiteindelijke favoriet, Emily Goligoski, volmondig ja zei op ons aanbod.
Emily studeerde productontwerp aan de prestigieuze Stanford University en is op dit moment nog hoofd User Experience bij The New York Times. Dat iemand zo’n prachtige baan durft op te zeggen voor ons project, is veelzeggend. Al een tijdje merken we hoe enthousiast er buiten Nederland gereageerd wordt op De Correspondent en onze plannen een Engelstalige versie op te richten.
Times, they are a-changin’. Want ruim drie jaar geleden, toen De Correspondent net het levenslicht had gezien, werd er buiten de landsgrenzen nog iets meewariger naar ons gekeken. Natuurlijk, het was knap dat we in een klein land als Nederland ruim 18.000 pioniers zover hadden gekregen om via een crowdfunding ons platform op te richten.
Maar, kwam er dan vaak achteraan: geen advertenties, gaat dat wel werken? Volledig afhankelijk zijn van betalende leden, is dat houdbaar? Niet meedeinen met het nieuws van die dag, trek je dan wel genoeg aandacht? Stukken van meer dan 2.000 woorden op internet, willen mensen dat wel?
Inmiddels zijn het juist die eigenschappen waardoor we zelfs in een land als de VS, waar hypercommerciële media nog altijd de dienst uitmaken, serieus worden genomen. Advertentievrij, wat een verademing moet dat zijn! Volledig gefinancierd door leden, dat maakt jullie echt onafhankelijk! En geen druk om de waan van de dag achterna te lopen: daar wil ik voor werken!
Niet voor niets tweette Sarah Kendzior, onze correspondent in Amerika, onlangs bezorgd over de persvrijheid in haar land: ‘Mijn land staat 43ste. Daarom kies ik ervoor om voornamelijk te publiceren in nummer 5 [Nederland, RW] en nummer 22 [Canada, RW].’
Interessant om te zien is dan ook dat ons ‘model,’ een paar jaar geleden nog uitzonderlijk, nu wereldwijd navolging krijgt. Eerder schreef ik al in mijn nieuwsbrief over de succesvolle crowdfunding van Republik, een nieuw nieuwsmedium in Zwitserland geïnspireerd op De Correspondent en het ledenmodel Wikitribune van Wikipedia-oprichter James Wales.
Afgelopen week lanceerde ook The Intercept, het onderzoeksjournalistieke platform van Glenn Greenwald, een ledenmodel dat veel doet denken aan dat van ons. Opvallend is bijvoorbeeld dat ze expliciet niet spreken van ‘abonnees’ maar van ‘leden,’ niet gebruikelijk in de VS. En dichter bij huis: na een paar geweldige onthullingen over corrupte VVD’ers zit ook Follow The Money in de lift, met naar verluidt meer dan achtduizend nieuwe proefleden. Geweldig nieuws voor de onafhankelijke journalistiek in Nederland en daarbuiten dus!
Jullie lidmaatschap maakt diepgravend, onafhankelijk onderzoek mogelijk
Ondertussen zijn wij ook flink bezig met onze onderzoeksjournalistiek. Zo publiceerden we de afgelopen weken onthullende verhalen over de Nederlandse schuldenindustrie, lieten we zien hoe miljarden extra het onderwijs niet ten goede zijn gekomen en legden we vragen van leden voor aan Colombiaanse ex-strijders van de FARC.
Nog in de maak: grote onthullingen over een schandaal in de voedselindustrie en corruptie in de ontwikkelingssamenwerking.
Het kan niet vaak genoeg benadrukt worden hoe groot jullie rol hierin is. Niet alleen spelen jullie vaak zeer waardevolle informatie aan ons door waarmee wij dit soort verhalen op het spoor komen (denk aan de Shell-scoop van correspondent Klimaat & Energie Jelmer Mommers), jullie lidmaatschap stelt ons ook in staat onafhankelijk te opereren en zonder de druk om ‘de nieuwsagenda te volgen’ achter dit soort verhalen aan te gaan. Verhalen die veel tijd kosten en vaak ongewis zijn in hun uitkomst.
Waren we afhankelijk geweest van advertenties, en dus van zo veel mogelijk kliks, dan zou de kosten-batenanalyse van dit soort onderzoeksjournalistiek veel minder gunstig uitvallen. Lees: te duur bevonden worden. Dolblij zijn we dan ook met de honderden leden die, naast hun lidmaatschapsbijdrage, tegenwoordig ook een extra donatie doen. Dat stelt ons weer in staat samenwerkingen met onderzoeksjournalisten én beeldmakers van over de hele wereld aan te gaan (voor wie dat interesseert: onze international editor Maaike Goslinga en beeldchef Sterre Sprengers vertellen je hier en hier meer over deze samenwerkingen).
Rest mij, na deze vijfde nieuwsbrief alweer, slechts nog de vraag: vinden jullie deze kijkjes in de keuken van De Correspondent leuk om te lezen? Zo ja/nee, waarom (niet)? En: waar zouden jullie graag meer over willen weten? Laat het me weten in de bijdragen hieronder of door te reageren op deze nieuwsbrief in je mail!
Tot volgende week!
Rob
PS: Ik wond me deze week even op over de geklapte formatie. Mijn conclusie: VVD en CDA weigeren in te zien hoezeer klimaatverandering en de migratieproblematiek met elkaar samenhangen.
PS2: Ik raad je van harte aan de mediapodcast van onze uitgever Ernst-Jan Pfauth en medepresentator Alexander Klöpping van deze week terug te luisteren. Deze keer te gast: mediatycoon Derk Sauer.