/dc-useruploads-images/a04000094b164a7a83c63ac13211e605.png)
Beste,
Afgelopen week was ik wederom in The Big Apple, samen met onze uitgever Ernst-Jan Pfauth. Ditmaal voor de officiële aftrap van onze samenwerking met Emily Goligoski, die leiding gaat geven aan ons onderzoek aan de New York University naar de beste manier om De Correspondent internationaal te lanceren.
Nu zul je misschien denken: is dat nodig dan, onderzoeken hoe we een Engelstalige versie moeten oprichten? Het antwoord is: jazeker. Want De Correspondent succesvol naar het wereldpodium brengen, is geen kwestie van copy-paste.
Welke concurrenten zijn er allemaal? Hoe onderscheiden we ons van hen? Hoe binden we de beste auteurs aan ons? Welke lidmaatschapsmodellen zijn succesvol gebleken in het Engelse taalgebied (of juist niet)? Hoe organiseren we een redactie die over de hele wereld verspreid zit? En: hoe zorgen we ervoor dat we het vertrouwen in de journalistiek vergroten in landen waar traditionele media nog meer worden gewantrouwd dan tweedehandsautoverkopers?
Allemaal vragen waar we antwoorden op hopen te vinden. Natuurlijk hebben we de afgelopen vier jaar veel geleerd van het opzetten en uitbouwen van De Correspondent in Nederland. Maar Nederland is een klein land en Nederlanders zijn - sinds de verzuiling - van oudsher bovengemiddeld vertrouwd met het nemen van een abonnement op een medium. Over de verschillen met de rest van de wereld kunnen we dus niet genoeg te weten komen.
Dankzij jullie hebben we een duurzame bank gevonden!
Naast dit soort grotere vragen zijn we intussen ook bezig met kleinere, praktische zaken. Zoals: het openen van een bankrekening bij een Amerikaanse bank. In Nederland bankieren we bij de duurzaamste bank die we konden vinden (Triodos) en we wilden graag hetzelfde doen in de VS. Dat bleek zo gemakkelijk nog niet. In Amerika zijn er niet zo heel veel groene en sociale banken die alle benodigde diensten boden.
Maar dankzij tips van lezers van onze Engelse nieuwsbrief (als je die nog niet ontvangt, meld je dan vooral hier aan!) hebben we er toch één gevonden: Almalgamated Bank. Deze bank is eigendom van een vakbond (union owned, zoals dat heet) en een van de eerste financiële instellingen in Amerika die haar werknemers een minimumloon van 15 dollar per uur betaalde (vrij uniek in de VS). Ook investeert ze veel in duurzame energie en streeft ze ernaar dit jaar nog haar eigen CO2-uitstoot terug te brengen naar nul. Dank aan onze lezers voor deze tip dus!
En over duurzaam ondernemen gesproken: wij zijn zelf ook bezig de bedrijfsvoering van De Correspondent stapje voor stapje te vergroenen. Over dit proces gaat onze klimaatcorrespondent Jelmer Mommers binnenkort publiekelijk verslag doen, dus meld je vooral aan voor zijn nieuwsbrief als je dat wilt volgen!
Tot slot: verandert de wereld steeds sneller?
Ik wilde mijn nieuwsbrief deze week eindigen met een interessant grafiekje dat in de rondte ging op sociale media. Het grafiekje toont hoelang een bepaalde uitvinding erover deed om meer dan vijftig miljoen gebruikers te vinden:
Dit is het type grafiek dat je aantreft in mooie powerpointpresentaties over de stelling dat ‘de wereld sneller verandert dan ooit’ - iets wat je vaak hoort op hippe conferenties over innovatie. En inderdaad: deed de vaste telefoon er vijftig jaar over om vijftig miljoen gebruikers te vinden, de mobiele telefoon was in slechts twaalf jaar even wijdverbreid. En die snelheid neemt alleen maar toe: de iPod bijvoorbeeld was al in vier jaar gemeengoed, de tv deed daar zes keer langer over.
Maar, wie langer over het grafiekje nadenkt, ziet ook dat er anders naar te kijken is. Want de overgang van een wereld zonder vliegtuigen of auto’s naar eentje vol budget airlines en files illustreert een veel fundamentelere verandering dan de overgang van een wereld zonder en mét Twitter.
De grafiek deed mij denken aan een geweldig stuk van correspondent Jesse Frederik, met als strekking: de wereld verandert niet zozeer sneller dan ooit, ze varieert sneller dan ooit. In het begin van de negentiende eeuw waren de veranderingen namelijk verstrekkender: toen kregen we opeens riolering, trams en penicilline, niet een nieuwe manier om elkaar te sms’en. Ondertussen hebben we nog steeds geen teleportatie of een medicijn tegen kanker uitgevonden. Is onze innovatie dus wel echt zo innovatief als we denken? Voer voor veel filosofische gedachten!
Tot volgende week!
Rob
Schrijf je hier in voor mijn wekelijkse nieuwsbrief!
In mijn nieuwsbrief houd ik je op de hoogte van mijn laatste media-analyses en kritische noten over de journalistiek, geef ik je kijkjes achter de schermen bij De Correspondent (zoals onze plannen om The Correspondent op te richten) en tip ik het beste lees-, kijk- en luistervoer dat ik die week ben tegengekomen.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
