Ik ben al weken gegrepen door een korrelige foto.

Je kunt je de majestueuze pas van de jaguar inbeelden. Met zijn grote poten treedt hij langs een stapel pijpleidingen. Het ziet eruit alsof hij op patrouille is. Het regenwoud waar de foto is genomen is van hem, maar er zijn indringers.

De foto is gepubliceerd door het Ecuadoraanse journalistieke platform dat hem opgestuurd kreeg van een anonieme bron. Die waarschijnijk heel ver moest inzoomen om de foto te maken, vandaar de lage kwaliteit.

De bron zegt dat hij de foto heeft gemaakt in Yasuní Park, een beschermd natuurgebied in de Amazone in Ecuador. Of dat klopt kan ik niet verifiëren, het zou in principe ook een gefotoshopt beeld kunnen zijn. Maar eigenlijk doet dat er voor mij nu even niet toe. Dit beeld vat namelijk precies samen wat er in Ecuador gaande is. Als het niet echt is, dan is deze fictie net zo werkelijk als de werkelijkheid.

Want in Yasuní zijn de afgelopen jaren pijpleidingen en wegen aangelegd, op plekken waar je vroeger heen kon gaan om jaguars in het wild te zien. Nu zijn er boorlocaties in het park en daaromheen militairen om pottenkijkers weg te houden.

Waarom? Waarom werd deze weelderige plek opengesteld voor oliebedrijven? Wie besloot daartoe en onder welke omstandigheden?

Ik kon de absurditeit van oliewinning zo diep in de Amazone bijna niet bevatten. En dus probeerde ik de afgelopen tijd antwoorden te vinden. Het bracht me terug naar de koloniale tijd, naar het verlangen van Ecuador om onafhankelijk te worden, en naar de noodlottige poging om soevereiniteit te vinden door olie te winnen.

Het stuk dat ik schreef gaat uiteindelijk over veel meer dan Ecuador. Het gaat Ik heb er hard aan gewerkt dus ben benieuwd naar jullie reacties.

Het is nog niet m’n laatste stuk over Ecuador: het volgende grote verhaal gaat over het verzet tegen de oliewinning.

Drie leestips voor de zomer

Maar de komende weken ga ik eerst even op vakantie. Er gaat een grote stapel boeken mee, maar de drie waar ik het meeste naar uitkijk zijn:

Guns, Germs and Steelis een klassieker over de superspannende vraag: waarom is de wereld zoals-ie is? Waarom trokken Spaanse soldaten naar Latijns-Amerika om de Inca’s te vermoorden en een koloniaal imperium te stichten, waarom waren de rollen niet omgedraaid? Waarom werden staal en zwaarden en pistolen voor het eerst in Europa gemaakt?

Ik ben al een stukje op weg in dit boek, dus ik ben er al achter wat het zo goed maakt: dat je daadwerkelijk antwoorden krijgt op die vragen. Een soort reconstructie van het spel Risk dat de wereldgeschiedenis is.

Het tegenovergestelde van een mens is een nieuwe roman van Lieke Marsman over liefde in tijden van klimaatverandering. De hoofdpersoon is een adept van journalist en klimaatactivist Naomi Klein, net als ikzelf een beetje, dus ik ben onwijs benieuwd naar dit boek.

De uitvinder van de natuurmoet wel het briljantste boek van vorig jaar zijn. Ik was er al in begonnen en mijn god, wat heb ik een zin om ‘t in de zon uit te lezen. Het gaat over Alexander von Humboldt, de ontdekkingsreiziger die in ons deel van de wereld bijna vergeten is. Wat jammer is, want hij was misschien wel de oorspronkelijkste denker van de negentiende eeuw.

Zonder Von Humboldts boeken zou Charles Darwin zijn theorie over de evolutie niet hebben kunnen bedenken, en zouden we het moderne idee van ‘natuur’ – als een web van onderling afhankelijk leven – niet hebben gehad.

Tot slot: maandag publiceerden we op De Correspondent een essay over precies dat onderwerp, van de ongeëvenaarde Britse journalist George Monbiot. Hij beschreef dat alles in de natuur met elkaar verbonden is, en

Tot over drie weken,

Jelmer

P.S. Las je ook dat elektrische auto’s het klimaat misschien wel méér belasten dan benzineauto’s? Collega Thalia Verkade