Het beste uit andere media

De ongelooflijke levensloop van Chelsea Manning Na de wereldwijde ophef over Edward Snowden de afgelopen jaren is Chelsea Manning een beetje in de vergetelheid geraakt. Volledig onterecht, zo toont dit fenomenale profiel van The New York Times Magazine aan. Manning kennen we als de klokkenluider uit het Amerikaanse leger die honderdduizenden diplomatieke en defensiedocumenten naar WikiLeaks lekte. De beruchte helikoptervideo ‘Collateral Murder’ kwam naar buiten dankzij Mannings acties. Die leverden haar 35 jaar celstraf op, alvorens president Barack Obama haar net voor zijn vertrek gratie gunde. Journalist Matthew Shaer neemt ons mee langs Chelseas moeilijke jeugd als transgender, haar tijd als analist in Irak en de ontberingen die ze als militair gevangene moest doorstaan. (Riffy Bol, socialemediaredacteur) The New York Times: ‘The Long, Lonely Road of Chelsea Manning’ (Leestijd: 48 minuten) In Zuid-Soedan is straks niemand meer over Een gebied waar je nauwelijks iets over hoort in de media - omdat het te gevaarlijk en te duur is voor journalisten om ernaartoe te reizen. Dat is de ideale setting voor etnische zuivering. Zo’n setting is Zuid-Soedan nu. Uit het land komt de snelst groeiende vluchtelingenstroom ter wereld. Maar waar vluchten al die honderdduizenden mensen voor? Onderzoeksjournalist Nick Turse heeft het bijna onmogelijke gedaan: vluchteling voor vluchteling, dorp voor dorp, heeft hij geprobeerd bewijs te verzamelen voor wat er in Zuid-Soedan gaande is. Zijn conclusie: regeringssoldaten doden en verdrijven burgers die niet bij de etnische groep van de president horen. Het stuk is een verhaal waar je kippenvel van krijgt - en niet op de goede manier. Bovenal is het een roep, richting Amerika, en de rest van de wereld, om in te grijpen. Anders is er binnenkort niemand meer over in Zuid-Soedan, zegt een Pentagonexpert. ‘Ze zullen dood zijn, of gevlucht.’ (Maite Vermeulen, correspondent Conflict & Ontwikkeling) Harpers Magazine: ‘Ghost Nation’ (Leestijd: 30 minuten, achter betaalmuur) Waarom er geen Donald Trump zal komen in Europa Simon Kuper, columnist van de Britse Financial Times met Nederlandse wortels, betoogt in deze prikkelende column dat de kans miniem is dat er een Donald Trump de macht krijgt in Europa. Het opinieklimaat is in de VS veel verscheurder dan in Europa. In Amerika leef je in het ene of het andere waarheidsgebied. Iedereen krijgt in Europa ook het algemeen aanvaarde nieuws te zien. Bovendien is de ongelijkheid tussen zeer rijk en zeer arm veel groter in de VS, gevolgd door het Verenigd Koninkrijk. In de meeste andere landen is meer solidariteit en minder bewondering voor demagogen met onwaarschijnlijke beloftes. Waarschuwing: ‘Americans have guns. So the US’s political mess could end horribly in a way unimaginable in Europe, especially if Trump is impeached or a Democrat is narrowly elected in 2020.’ (Marc Chavannes, correspondent Politiek) Financial Times: ‘Why there will never be a Trump in Europe’ (Leestijd: 8 minuten, achter betaalmuur) Lachen met Trump uit 1997 Ik heb een nieuwe favoriete schrijver: Mark Singer. Singer schreef in 1997 dit geweldige portret van Donald Trump. Het kwam nu pas op mijn pad, maar ik heb het sindsdien twee keer gelezen. Hardop lachen, beide keren. Singer volgde Trump maandenlang en sprak hem meerdere malen. Het leverde diverse gouden momenten op: zo keek hij met Trump naar een knokfilm van Jean-Claude van Damme en zag hoe Trump op de weinige momenten dat Van Damme niet iemand molesteert snel op fast-forward drukt tot de volgende molestatie. Vooral knap is hoe subtiel Singer laat zien hoe weinig subtiel Trump is. Op een zeker moment groeit er in Singer een ironische bewondering voor de man. Ergens, concludeert hij, heeft Trump de ultieme luxe bereikt: ‘Een bestaan dat niet wordt verstoord door het gemor van een ziel.’ Een feest van een stuk - een must voor de liefhebbers van Evelyn Waugh, Joseph Heller en Michael Lewis. (Michiel de Hoog, correspondent Sport) The New Yorker: ‘Trump Solo’ (Leestijd: 60 minuten) De woongroep die leeft van lucht en licht Het was vrij groot nieuws begin deze maand: bij een Utrechtse woongroep die voeding afzweert overleed iemand aan ondervoeding. Marije van Beek van Trouw speelt het klaar bij de woongroep langs te gaan en de leden en hun ideeën niet weg te zetten als gevaarlijk en wereldvreemd - een prestatie bij dit soort onderwerpen, vind ik. In plaats daarvan leer je de personen achter het nieuws kennen en (een beetje) begrijpen waarom de ademhalisten leven van lucht en licht. ‘Hun doel is zo min mogelijk te eten, en in de toekomst ‘eventueel’ ook geen water meer drinken.’ (Andreas Jonkers, eindredacteur) Trouw: ‘Extreem vasten: de ‘ademhalisten’ willen leven van licht en lucht’ (Leestijd: 10 minuten)

Het beste van De Correspondent

Elektrische auto’s sparen het klimaat wél. Analyse van een mediahype Prominente journalisten schrijven dat de hoeveelheid CO2 die vrijkomt bij de productie van batterijen voor elektrische auto’s gigantisch is. Probleem: de berekening is onvolledig. Lees het verhaal van Thalia hier terug Ode aan het niet fotograferen We kunnen bijna niet meer kijken zonder een foto te maken voor Facebook, Instagram of een WhatsApp-groepje. Want als je een gebeurtenis niet hebt vastgelegd, lijkt het of je haar hebt gemist. Terwijl objectief gezien juist het fotograferen ons van alles doet missen. Lees het verhaal van David hier terug Hoe walvispoep klimaatverandering tegengaat Walvispoep helpt de effecten van klimaatverandering tegen te gaan. Niets wat in de natuur voorkomt, staat op zichzelf. Lees het verhaal van George hier terug De bittere werkelijkheid achter de EU-Turkijedeal (verteld door een 12-jarige kindarbeider) Hussein Bilal is 12. Hij is kostwinner voor het gezin waarmee hij vanuit Syrië naar Turkije vluchtte. In de film Het kind van de rekening toont filmmaker Sakir Khader hoe kindvluchtelingen elke dag proberen te overleven. Lees het verhaal van Jos hier terug Hoe Donald Trump de Amerikaanse democratie uitholt Met Donald Trump als Amerikaans president is de chaos dagelijks en permanent. In dit Politiek Dagboek trek ik vijf voorlopige conclusies na vijf maanden president Trump. Voor zijn kiezers heeft hij in praktische zin nog weinig bereikt, maar de Amerikaanse democratie heeft een paar flinke opdoffers te pakken. Lees het verhaal van Marc hier terug