Kijken: het absurdste filmpje dat ik ooit zag over statistiek
Iedereen shopt weleens statistiekjes. Soms ga je er actief naar op zoek, soms onthoud je onbewust alleen de feiten die jouw wereldbeeld bevestigen. Dit is het absurdste filmpje dat ik ooit zag over statistiek.
‘Ik ben eigenlijk op zoek naar iets over het broeikaseffect,’ zegt de jonge man tegen de verkoper achter de balie. Er staat een cactus, een pinautomaat. Op een scherm zie je hoe de producten worden gemaakt.
‘Bent u voor of tegen de ophef van het broeikaseffect?’
‘Voor.’
De verkoper gaat rechterop zitten. ‘Bent u op zoek naar iets positiefs? Of bent u meer op zoek naar iets met een rauw randje?’
‘Beetje een randje wel,’ antwoordt de klant. ‘Maar niet te overheersend.’
De verkoper wijst in zijn vitrine. ‘Wat we daar hebben, is de CO2-uitstoot per sector.’ Hij wijst op een van de cirkeldiagrammen, die liggen opgestapeld als kazen. ‘Dat is misschien wel leuk om mee te beginnen, een goede conversation starter.’
Statistiekjes shoppen
Het is het absurdste filmpje dat ik ooit zag over statistiek: A Piece of Truth van Hannah Vischer. Ik ken het al twee jaar en ik moet nog altijd grinniken om de twee jongens in de futuristische grafiekenwinkel. Om hun ernstige blikken. Om de gletsjermassa’s en ijsberenpopulaties die nog ‘achter’ liggen.
Maar ik grinnik ook omdat het filmpje zo dicht bij de werkelijkheid ligt. Want al zou je hopen dat een standpunt wordt gebaseerd op feiten, vaak is het andersom. Laten zien dat je inauguratie goed is bezocht? Verzin een bezoekersaantal. Aantonen dat Piet zwart moet blijven? Doe een peiling onder gelijkgestemden. Je broer overtuigen dat de wereld seksistisch is? Googel wat studies bij elkaar.
Iedereen shopt weleens statistiekjes. Soms ga je er actief naar op zoek, soms onthoud je onbewust alleen de feiten die jouw wereldbeeld bevestigen.
Ik weet nog goed dat ik een keer las over seksisme onder software-ontwikkelaars. Uit onderzoek bleek dat vrouwelijke programmeurs beter werden beoordeeld, maar alleen als hun geslacht onbekend was. Dit paste precies in mijn vrouwen-zijn-de-bom-maar-worden-soms-genegeerd-wereldbeeld.
Tot een collega me wees op een artikel dat het onderzoek, terecht, onderuithaalde.
Dus ja, ook ik sta soms in de vitrine te turen, op zoek naar iets met een rauw randje. Ik probeer dan aan die gekke winkel te denken. Soms lukt dat niet. Dan hoop ik maar dat iemand me op mijn schouder tikt, we samen lachen en weer naar buiten lopen.