Terugkijken: Vijf manieren om vertrouwen in de journalistiek te vergroten
Afgelopen week was ik op een conferentie van de Online News Association in Washington D.C. ONA is een van de grootste journalistieke bijeenkomsten van de Verenigde Staten, met honderden journalisten en andere mediafiguren uit alle uithoeken van het land. Dé uitgelezen mogelijkheid dus om onze internationale plannen - we hopen volgend jaar The Correspondent in het Engels te lanceren - de nodige bekendheid te geven.
Zelf zat ik in een panel over de vraag: hoe breng je vertrouwen in de journalistiek terug, nu dat vertrouwen tot een zorgwekkend dieptepunt is gedaald?
In een notendop luidde mijn antwoord: 1) Wees als journalist open en eerlijk over je eigen wereldbeeld; 2) Beschouw lezers als de grootste bron van kennis en expertise die je hebt; 3) Verkoop je lezers niet aan adverteerders; 4) Leef als medium naar de idealen die je aan de rest van de wereld voorspiegelt; 5) Stel jezelf bij iedere beslissing die je neemt de vraag: ‘Vergroot dit het vertrouwen of niet?’
Je kunt mijn praatje en de daaropvolgende vragen uit de zaal hier terugkijken.
Volgtips: deze interessante mensen kwam ik tegen in Washington!
Ondertussen was ik vooral in de lobby van de conferentie te vinden. Want, hoe leuk de panels ook waren, uiteindelijk worden de echte zaken gedaan in de wandelgangen. Mijn grote doel: ambassadeurs vinden en strikken voor onze internationale lancering. Heel veel kan ik daar nog niet over uit de doeken doen, maar ik sprak veel mensen die sowieso de moeite waard zijn te volgen als je geïnteresseerd bent in de toekomst van de journalistiek. In willekeurige volgorde:
Karen Attiah, opinieredacteur bij The Washington Post, schrijft geweldige mediakritieken die vooral raken aan het debat over racisme en kolonialisme in de Amerikaanse media.
David Farenthold, journalist van The Washington Post, is een schoolvoorbeeld van hoe wij bij De Correspondent ook het liefste journalistiek maken: in samenwerking met degenen die hem lezen. Voor deze werkwijze won hij dit jaar zelfs de prestigieuze Pulitzer-prijs.
Nikole Hannah-Jones, schrijver bij The New York Times Magazine, is een must-follow als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van zwart-witverhoudingen in de VS.
Aron Pilhofer, voormalig chef digitaal bij zowel The Guardian als The New York Times, nu docent aan de Temple University, is zeer de moeite waard om te volgen als je de laatste ontwikkelingen in journalistieke innovatie wilt bijhouden.
Latoya Peterson, adjunct-hoofdredacteur van de website The Undefeated, is een inspiratiebron voor wie geïnteresseerd is in alles wat met popcultuur, sport en ras in Amerika te maken heeft.
Rutte III: een gemiste kans
Aan duiding van het regeerakkoord natuurlijk geen gebrek, maar ik voelde de behoefte er zelf ook nog een column over te schrijven.
Mijn belangrijkste punt: klopt het veelgehoorde geluid wel dat dit waterige akkoord vol compromissen onvermijdelijk was, omdat de partijen zoveel van elkaar verschilden? Nee, zeg ik de socioloog Willem Schinkel na, want zoveel verschillen de partijen op fundamenteel niveau helemaal niet. Alle vier zien ze politiek nog steeds als een vorm van probleemmanagement, met gunstige koopkrachtplaatjes als hoogste doel.
Jammer, want daarmee laat Rutte III een historische kans liggen om van Nederland weer een gidsland in de wereld te maken. Je vindt mijn column hier terug.
Tot de volgende nieuwsbrief!
Met een groet,
Rob