Gelukkig heeft De Correspondent ‘objectiviteit’ niet zo hoog in het vaandel staan, want naar theatermakers Anoek Nuyens en Rebekka de Wit kan ik moeilijk neutraal kijken.

Met Anoek werkte ik eerder aan series voor De Correspondent – over en – en van Rebekka kwam het initiatief voor de een reeks waar ik met veel plezier aan heb meegewerkt.

Dat de twee nu samen een voorstelling hebben gemaakt over de relatie tussen de mens en de rest vond ik dus op voorhand al goed nieuws. En toen ik eenmaal zag, vond ik dat nog steeds. Wat een fijne combinatie van humor en bevlogenheid, ernst en zelfspot – en wat goed verteld (t/m 8 december te zien door heel Nederland).

Tenzij je een beter plan hebt gaat, onder meer, over een idee dat je de laatste tijd wel vaker hoort: dat we kunstenaars nodig hebben voor het oplossen van grote moderne kwesties zoals klimaatverandering en migratie. Die hebben immers van verbeelding hun beroep gemaakt, en kunnen ons helpen om tot een radicaal ander wereldbeeld te komen – om een ‘paradigmawisseling’ op gang te brengen.

Dat is ook de gedachte achter de expositie die afgelopen weekend opende in Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam. Daar wordt werk van ruim vijftig kunstenaars en ontwerpers tentoongesteld die, aldus de conservator, ‘niet in producten denken, maar in oplossingen’ (t/m 14 januari te zien). Ook in Rotterdam wordt naarstig gezocht naar nieuwe wereldbeelden.

Ik schreef een aanbeveling over deze voorstelling en tentoonstelling en Ben er zelf nog niet helemaal uit, wat ik daar van vind – maar het levert in elk geval mooie dingen op.

Als je uit naam van je idealen een compromis sluit

Verder in de categorie theater: vorige week zag ik geschreven door Tony Kushner en vertolkt door Toneelgroep Oostpool. Niet de meest toegankelijke titel, wél een prachtig stuk.

iHo gaat over idealisme en pragmatisme, en over wat er gebeurt wanneer je in naam van je idealen een onverteerbaar compromis sluit. En over de machts- en liefdesverhoudingen binnen een gezin, en hoe die een leven lang blijven doorwerken (t/m 25 november op tournee in Nederland).

Tot slot vindt volgende week, van 25 t/m 29 oktober, in Utrecht het plaats. De onnavolgbare Britse regisseur Adam Curtis (All Watched over by Machines of Loving Grace; The Century of the Self) verzorgt er Ik bewonder zijn associatie- en vertelvermogen, en hoop er bij te zijn die avond. Er zijn nog kaartjes.

Goed, tot zover de culturele agenda. Het lijkt wel alsof er in oktober en november altijd veel meer te doen is dan in de rest van het jaar. Of misschien gaat de tijd gewoon wat sneller in de herfst.

Tot de volgende,

Lynn.